Met handtekeningen worden huwelijken gesloten, coalitieakkoorden ondertekend en oorlogen beslecht. Als je ergens een handtekening onder zet ‘onderschrijf’ je iets. Een krabbel zetten heeft kennelijk iets te maken met schrijven. Maar wat als schrijven niet lukt? Wordt het dan een kruisje?
Verder lezen "Handtekening, krabbel, kruisje"
Auteur: Ben de Graaf
AI: Aardig & Intelligent
Mentale malaise? De helpdesk van MIND biedt dan de mogelijkheid om met iemand te praten. Maar alleen van 9:00 tot 21:00 uur. En demonen zijn juist ‘s nachts klaarwakker. ChatGPT dan maar? Die geeft intelligente antwoorden. En is nog aardig ook.
Verder lezen "AI: Aardig & Intelligent"
De lol van voorpret
Herinneringen geven waarde aan het leven. Bijvoorbeeld terugkijken op een fijn familiefeest of vrolijke vakantie. Maar hoe zit het met vooruitkijken? Ik ga naar Brandi Carlile in Paradiso. Yes. Over de lol van voorpret. (En hoe een gesprek hierover ontspoort.)
Afscheid van mijn kapper
In de spiegel van Gerard van Straalen zag ik de groeven in mijn gezicht toenemen. Van dichtbij zag Gerard mijn kruin dunner en dunner worden. Na 50 jaar moet ik afscheid nemen van mijn kapper.
In gesprek als je elkaars taal niet meer spreekt?
Onze bubbel is klein, kleiner, kleinst, tot we er alleen zelf nog maar in passen, zegt schrijfster Bibi Dumon Tak. Overal staan mensen tegenover elkaar hun gelijk uit te schreeuwen. Een haas schieten is moord, roept Bibi. Is natuurbeheer, vindt de jager. Heeft een gesprek nog zin als je elkaars taal niet meer spreekt?
Verder lezen "In gesprek als je elkaars taal niet meer spreekt?"
De zachte krachten zullen zeker winnen
We wonen in een land waar de Dikke van Dale-verkiezing van het ‘Woord van het Jaar’ verwordt tot giftig gebakkelei, totdat uiteindelijk alleen het woord ‘polarisatie’ overblijft. Misschien tijd om wat beter op onze woorden te letten?
Mijn naam is Oelie
Huisje, berkenboompje, beestje. En dat beestje ben ik. Paar maanden gewoond hier. Lekker rustig. Alleen: zit ik net een uiltje te knappen, krijst die vlaamse gaai me weer wakker.
Een nieuwsgierige held
Odysseus maakt furore tijdens de Trojaanse oorlog. Zijn terugreis staat bekend als de Odyssee. Hij is nieuwsgierig. Dat brengt hem veel, maar is ook zijn valkuil. Gaandeweg valt hij minder vaak en minder diep. Hij leert.
Van Troje naar thuis
Een verhaal dat al meer dan 3000 jaar wordt gelezen, heeft zijn kracht wel bewezen toch? De Odyssee is zo’n verhaal. Welke levenslessen zitten in dit oerverhaal?
Een goed doel
Fotograaf, schrijver en theaterman Hans Aarsman is bekend van zijn Aarsman Collectie. Hij gaat te werk als Sherlock Holmes, een loep behoort tot zijn standaardgereedschap. Voor één keer verander ik mijn naam in Ben Aarsman en bespreek ik deze foto.
Traantje bij Dikkie Dik
Mijn kleindochter (3) bezoekt voor het eerst een kleutervoorstelling in de bioscoop. Ze ziet een film van Dikkie Dik. Ze krijgt waterige ogen, raakt ontroerd. Een week later overkomt mij in de bioscoop precies hetzelfde.
Uit welk vaatje tap je dan?
Melk of muntthee tijdens de lunch? Het zal je tafelgenoten worst wezen. Maar een sapje bestellen tijdens een borrel? Dan is het al gauw: ‘Ah joh, doe effe gezellig, neem een biertje.’ Tja, uit welk vaatje tap je dan?
‘Heb je groep dat leuke dingen doen?’
Aan onze app-groep met oud-collega’s is Fatima toegevoegd. Een vergissing. We hebben geen oud-collega die Fatima heet. Fatima is blij met de onverwachte uitnodiging en vraagt: ‘Heb je groep dat leuke dingen doen?’
Van mannen en tranen die vaker komen
Een man mag niet huilen, zong Jacques Herb. Als dat zo is, ben ik regelmatig in overtreding. Steeds vaker eigenlijk. Wat de vraag oproept: worden mannen emotioneler als ze ouder worden.
Liever een olifant horen trompetteren
Stel, ik heb een relatie met Esther Ouwehand van de Partij van de Dieren. Zij zet een muziekje op. Snoeiharde metal, want daar houdt Esther van. Ik niet. Hoe regelen we dat dan thuis op de bank?
Oma Orka en oma Elly
Oma Orka geeft versgevangen zalm aan haar kleinkinderkalfjes en waakt over ze als hun moeder de diepte induikt om voedsel te zoeken. Primatoloog Frans de Waal noemt dat in zijn boek Anders de grootmoederhypothese. Oma Elly heeft ’t van geen vreemde.
Prikkelhoest
Op de camping hoest iemand onophoudelijk. Zo'n droge prikkelhoest die zichzelf in stand houdt. De volgende ochtend zie ik bij de caravan tegenover ons een klein tentje. De rits is nog dicht. Zou daar een ziek kind in liggen?
Stilte in woorden
Een moment stil tijdens een kerkdienst, twee minuten stil op 4 mei, uren tot dagen in retraite in een klooster: stilte kan heilzaam werken. Maar: de ene stilte is de andere niet. Hoe beschrijf je stilte?
En Natalie, zij huilde
Mijn geliefde vrouw, ik kan het niet geloven, ik ben het beste van mezelf verloren, jij was – zeker te weten – de liefde van mijn leven…
En dan stokt haar stem. Natalie Merchant draait haar rug naar het publiek. Verwarring in de zaal. Huilt ze nu?
Ouder dan mijn vader
In 1993 overleed mijn vader. Willem de Graaf werd 67 jaar, 8 maanden en 3 dagen oud. Op 29 oktober ben ik ouder dan mijn vader geworden is. Nu denk ik: wat was hij nog jong.
Van blog naar boek
De eerste keuze: ga ik mijn blogs te boek stellen of niet. De tweede keuze: een ‘echte’ uitgever of in eigen beheer. De derde: met wie ga in zee. Daarna nog 10.000 keuzes. Maar nu komt het er toch van: een boek. Mijn boek.
Multitasken: kun je dat leren?
Fluitend snelt ze voorbij. Op sneakers. Het is een soort snelwandelen. Haar ogen spieden als een arend de pizzeria rond. Ze knikt naar ons, ze heeft ons gezien.
De kauw uit de lucht
Het rondje met het hondje is een feest. Kleurige klaprozen in lentegroen gras. Maar dan: langs een bosschage hangen drie jonge jongens over hun fietsen. Om hen heen ligt rommel: een plastic bakje, een lege chipszak, een fles.
Badjassen en slippers op The Dude Day
In Nederland was 14 mei 2023 The Dude Day. In de bioscoop mensen met badjas, slobberbroek en slippers. Met in hun hand een White Russian.
Voordeel van de twijfel
Twijfel nodigt uit tot gesprek (wat vind jij?), roept op tot onderzoek (hoe zit het nu écht?). Zekerweters tamboereren op hun eigen gelijk, betweters weten het altijd beter, twijfelaars houden de deur open voor andersdenkenden. Een ode aan de twijfel.
Wij in restaurantje
Mijn zoon gaat in Amsterdam ‘op niveau’ uit eten. Het mag wat kosten. De avond eindigt met een broodje burger uit de muur.
Levenskunst van Lucinda
Op 19 januari 2023 bezoek ik een concert van de bijna 70-jarige Lucinda Williams in Paradiso. Met hooggespannen verwachtingen, want Lucinda ‘levert’ altijd. Weer wordt het een memorabele avond, maar dit keer niet alleen vanwege de muziek.
Verstoppertje met Vadertje Tijd
‘Zo oud al? Goh, dat zou je niet zeggen, ik schatte je jonger in.’ Soms overkomt me dat. Even heb je dan het idee dat de tand des tijds geen vat op je heeft. Dat de tijd bij jou stilstaat.
Levensles op Lowlands
Op Lowlands lopen we Wim tegen het lijf. Voor Nick Cave kruipt hij desnoods naar Berlijn. Een binnenkomer die het gesprek meteen aanwakkert. Dat levert een mooie levensles op.
Dan ineens ‘krak’: dag droomtransfer, weg WK
Voor Oranje op het WK in Qatar zich in het strijdgewoel stort, denk ik aan een speler die ik daar ook graag had zien spelen. Ik heb het over Tarik Tissoudali. Tarik wie?
Van lieveling naar lammeling
Na een zonnig terras in Amersfoort fiets ik goedgemutst naar huis. Ineens hoor ik voor me gerinkel. Fietsen vallen om, een achterlicht vliegt over het wegdek. Uit de hoek van het geluid rijdt een gast op een scooter op me af. Geeft gas. Kijkt niet om. Ik kijk ‘m na, dit deugt niet.
Zwemles
‘Kijk, luister, zet je af tegen de wand en laat je in het water glijden, dan drijf je tot hier. Hier kun je nog steeds staan.’ De vrouw klapwiekt paniekerig met haar armen op het water. Haar hoofd duikt zo nu en dan als een dobber onder. Ze hapt water, hapt lucht. Ze heeft het moeilijk.
Rite de passage
Het is 2010. Plotseling ben ik voor een kwart ‘boventallig’. Een eufemisme voor ontslag. Wat? Ik? Ik heb troost nodig, een oplossing en een duw om verder te gaan. Een psycholoog noemt dit de ‘rite de passage’. Het wordt de opmaat naar Ben Tekstschrijver.
De troost van een koffievlek
De regen klettert onophoudelijk tegen het tentdoek, de wind blaast en raast, de bodem van de voortent verandert in een soppend moeras. Dan laten we elkaar de buienradar zien: kijk, over drie dagen wordt het droog.
Waarom deze profielfoto me blij maakt
Facebook meldt dat David Corley zijn profielfoto heeft bijgewerkt. David Corley is een Amerikaanse muzikant die in 2015 optrad in de Oosterpoort in Groningen. Mijn hart maakt een sprongetje. Ik ben blij met deze foto.
Vogels kijken als een blinde vink
Op mijn ‘rondje met het hondje’ in het Stoutenburgse bos kom ik vriend Martien tegen. We praten even over zijn vrijwilligerswerk voor de stichting Het Utrechts Landschap. Dan, plotseling, midden in het gesprek, wijst hij naar boven: ‘Kijk, een aalscholver.’
De kracht van zacht
Mijn ouders brachten me groot met ‘de kracht van zacht’. Slaan ze je op de ene wang, keer de andere toe. Ik zie nu harde beelden die ik niet had willen zien. Kom er niet van los. Te erg. Met het wrede wapengekletter van nu verlang ik intenser dan ooit naar zachte krachten.
Filosofische kijk op David Bowie
Bandplooibroeken, puntschoenen, geblondeerd kapsel. Midden jaren tachtig was David Bowie mijn voorbeeld. Mijn ‘persona’, zou filosofe Marjan Slob zeggen. In haar boek De lege hemel geeft zij filosofische duiding aan de verschillende presentaties van David Bowie.
Merci Marrie
Op 19 december 2021 gleed je weg. Jouw lieflijke naam ruist nu langs de wolken. Nog één keer geef ik je een doosje Merci.
Vijf favoriete songs en hun verhaal
December is de maand van de Top 2000. Van lijstjes. Van muziek en verhalen. Vijf favoriete songs en hun verhaal. Mijn verhaal.
Gedachten bij een gedicht
De laatste tijd lees ik vaker een gedicht. Van Jean Pierre Rawie, Judith Herzberg, Menno Wigman. Mijn laatste aankoop is de bundel Alle gedichten van Frank Koenegracht. Maar: waar gaat dit over? Wat bedoelt de dichter? Tot ik ontdek dat dit de verkeerde vraag is.
Bucketlist
Na een uitwaaiwandeling op het strand van Terschelling-West zijg ik met Elly neer bij onze favoriete strandtent, in de zachte bedding van een loungebank. De zon, een Brandaan uit de tap, het moment mag eeuwig duren.
Afscheid nemen als je dementie hebt
Verhuis op een moment dat je dementerende moeder nog nieuwe vriendschappen aan kan gaan. Dat is het advies van casemanager en huisarts. Dat gebeurt. Gerrie van Duinkerken – bijnaam Zus – en mijn moeder worden op het zorgerf dikke maatjes. Maar wat als je vriendin dan overlijdt? Of je broer? Maakt dementie het afscheid anders?
Op drie pootjes
Op de camping huppelt een bruine chihuahua voor me uit. Ik herken hem van vorig jaar, hij heet Jimmy, hij mist zijn linkervoorpootje.
Herinneringen aan A.L. Snijders
Zijn vrouw vond hem op maandagmorgen voorovergezakt op zijn laptop. Hartstilstand. Zijn laatste zeer korte verhaal (zkv) werd korter dan de bedoeling was. Mijn schrijfheld A.L. Snijders is niet meer.
Twee ‘diggers’, whisky en muziek
Whisky proeven met een muziekje erbij, dat is het idee voor deze zaterdagmiddag. Het wordt een memorabele middag.
Kruispunt
Over elk kruispunt zou columnist en schrijver Martin Bril een ‘stukkie’ willen schrijven. Over elk kruispunt? Ook over de kruising Anjerlaan/Zonnebloemlaan in Hoevelaken, vlakbij mijn huis? Hier gebeurt nooit wat. Ik neem de proef op de som en ga met pen en papier bij dit kruispunt op een stoeltje zitten.
Navelknagertje
We bestellen dekbedovertrekken bij KoopjeDeal. Ze zijn niet meer leverbaar, het geld wordt teruggestort. Keurig. Maar: een week later krijgen we bericht dat de dekbedovertrekken onderweg zijn. Een vergissing van de bank in uw voordeel, u ontvangt 55 euro. Pik in, ’t is winter. Maar dan begint het navelknagertje zich te roeren.
Dikke-ik op dieet
Soms kon zijn moeder hem ineens bij de arm pakken, een passerende dame aanwijzen en zeggen: ‘Anton, kijk toch eens, wat is dát een kéúéúéúrige vrouw.' Voor haar waren het ‘mevrouwen’, daar keek ze tegenop. Geen eigenschap waar je nu de handen nog voor op elkaar krijgt.
Kapje op, kapje af
Ik ben een nieuwsjunk, soms meer dan me lief is. Soms zou ik me minder druk willen maken om zaken waar ik toch geen invloed op heb. Onderwerpen als Brexit, corona, Trump en de Amerikaanse verkiezingen zogen me dagelijks naar mijn krant, nieuwsuitzendingen en praattafels.
In de beperking toont zich de meester
Een potje zeuren is zo nu en dan best lekker. Maar als het glas lang halfleeg blijft, ontstaat chagrijn. Hoe komen we een beetje gezellig de winter door? Wij organiseerden met onze vrienden een filmavond, muziekavond en etentje. Crisisbestendig en coronaproof.
De man en zijn fiets
Mannen lijken vaak op hun hond. Veel eigenaren van een pitbull zien er zelf ook niet al te aaibaar uit. Deze man lijkt op zijn fiets.
Kooikers in Bergen
Op onze wandelingen met Vito komen we weinig soortgenoten van hem tegen. Niet heel veel baasjes kiezen voor een kooiker. In Bergen is dat anders. Dat leidt tot een pijnlijk misverstand.
Verder lezen "Kooikers in Bergen"
Brief aan mijn moeder
Lieve moeder,
Een godswonder, dat is het. Dat ik je nu - 2 oktober 2020 - nog een brief kan schrijven voor je 93ste verjaardag. Een jaar geleden was dat onvoorstelbaar. 't Is ‘buuten- en buutengewoon’.
Winkelwagenworstelen
Een vrouw vraagt in de Aldi aan de man achter haar om afstand te houden. Het escaleert. Meningen botsen, winkelwagens botsen. Medewerkers proberen te sussen. Helpt niet. De man tuft de vrouw in haar gezicht. Laten we ons nog aanspreken op ons gedrag?
Hoe Sam Baker zijn crisis overwon
Kan in tijden van crisis de kunst ons helpen nieuwe balans te vinden? De weg wijzen? Inspireren? Sam Baker doet dat.
Dat ik dáár niet eerder aan dacht
Soms kan één goedgekozen vraag je subiet uit je tunneldenken trekken. Dat je bijna beschaamd denkt: dat ik dáár niet aan gedacht heb.
Eus, nu een bundel met Jean Pierre Rawie
Mijn tweede vrouw is zó snel weggelopen
dat zij de eerste nog heeft ingehaald.
Deze regels zijn van Lévi Weemoedt. Ze staan in Pessimisme kun je leren. Özcan Akyol (Eus) stelde de bundel samen. Hiermee blies de columnist en tv-persoonlijkheid nieuw leven in de carrière van Weemoedt.
Staande ovatie voor de zorg
Dinsdag 17 maart 2020, 20:00 uur. Mijn Elly en ik zitten er klaar voor, net als op 4 mei: twee minuten klappen voor de zorg. Als Rob Trip het Journaal opent, zetten we de tv op zacht. Het geluid van twee paar klappende handen vult op een vreemde manier de stille kamer.
Laantje van Hilhorst
‘Heb je ‘t al gehoord, Ben wordt dominee,' zeggen de mannen om een tafel vol bier in de voetbalkantine. Een kantineklant is ter ore gekomen dat ik in de kerk waar ik regelmatig kom, het ‘Verhaal uit de Zaal’ ga doen. Een variant op de ‘Preek van de Leek’. Op 9 februari 2020 vertel ik mijn verhaal.
Als de vloer onder je voeten wegvalt
De diagnose is heftig: mijn kruipruimte is ‘ernstig ziek’. Zwammen hebben de houten vloer aangetast. Een grote ingreep is nodig.
Zoeken naar zin
‘Mensen zijn op zoek naar zin,' zegt de Belgische psychiater Dirk de Wachter. ‘Sinds de jaren ‘60 hebben we ons losgemaakt uit religieuze en andere dogmatische structuren. We lieten ons door niemand meer vertellen hoe we moesten leven. Nu weten we het niet meer.’
Pelle
Onze buurvrouw op camping Cupido op Terschelling kijkt bezorgd. Haar dieren hebben last van de warmte. Haar hondje hoest. Verder lezen "Pelle"
Rodeo op de fiets
De dame van de fietsverhuur draait de schroeven onder onze zadels halfbakken aan. Bewust? Na een paar meter schiet mijn zadel heen en weer of ik op een rodeostier zit op de kermis. Bij Elly openbaart de ‘sabotage’ zich subtieler.
Wat de toekomst brengen moge
Wat de toekomst brengen moge... De tantes op de bruiloft zingen een eigen tekst, mijn moeder prevelt de woorden die ze kent uit de zangbundel van Johan de Heer.
Oeps, een misteek
Bij aankomst op het Griekse eiland Santorini was het hondje me al opgevallen: harige vacht en trouwhartige, beetje droevige ogen. Met een zwiepende staart heet het beest me welkom. Ook mijn eigen Vito doet dat op die manier.
Winnaar door vertelperspectief en metafoor
Het enige geluid dat ik hoor is het getik van de klok. Zo nu en dan springt er een vogeltje uit tevoorschijn, dat een paar keer hard roept. Gelukkig hoef ik daar niets meer mee. Zo begint Lisette van Gorp haar inzending voor de columnwedstrijd van Discura over eenzaamheid. Uit 300 inzendingen kiezen we als jury haar als winnaar. Verder lezen "Winnaar door vertelperspectief en metafoor"
Scene madeleine als stijlmiddel
Als jurylid van een columnwedstrijd las ik 300 inzendingen. Thema: eenzaamheid. De column Vlekken van Stella Lemmens maakte indruk. Mijn mede-juryleden vroegen: waarom vind je deze zo goed. Antwoord: vanwege de scene madeleine.
Schrijven is verleiden
Klik. De volle lippen ontspannen, de mond valt lichtjes open, ze gooit haar hoofd iets achterover, kijkt broeierig onder haar oogleden door. Klik. Ze sluit de ogen, tuit haar lippen tegen mijn pen. Klik. Schrijven is verleiden. Professioneel model Joy Draiki brengt dit in beeld. Ik leg het vast met mijn smartphone.
Keerzijde van een zoete herinnering
Het meisje heeft een wit konijn op de arm, draagt dure kleren, afgemaakt met kant, bruine Ot-en-Sien-schoenen. Een gehurkte jongen in matrozenpak verwent konijnen met radijsjes.
Hoe het even niet spoorde bij de NS
‘Prima meneer, ik zet die 47 euro even over op uw nieuwe NS Flexkaart.’
Wat volgt is een twee maanden lange kafkaëske strijd met ‘het systeem’. De beroemde Little Britain-scene is nooit ver weg. The computer says no…
Drie muzikanten, drie statements, drie keer raak
Het vergt tegenwoordig de nodige moed om publiekelijk je punt te maken, je mailbox loopt al snel vol met giftige bagger. Toch zijn er schrijvers, columnisten en muzikanten die dit blijven doen. Drie statements van drie muzikanten die me het afgelopen jaar wisten te raken.
Verder lezen "Drie muzikanten, drie statements, drie keer raak"
Als de dagen donker zijn
Op de netwerkbijeenkomst van Bedrijvenkring Hoevelaken Nijkerk staat de spreker aangekondigd als ‘mystery guest’. Ik zie een vlotte veertiger, colbertje, spijkerbroek, eigentijds kapsel, donkere kijkers. Een gewone man, niks bijzonders.
Privacy op de po
Ik zag een documentaire over de gezondheidszorg in China. Een dokter liet een patiënt op de röntgenfoto zien waar de tumor precies zat. De deur stond open. Een uitpuilende wachtkamer luisterde mee. Toen ik in de jaren '80 in de zorg ging werken, was privacy ook niet veel meer dan een gordijn om je bed.
Jasje jatten van David Bowie
In zijn bundel Het oog van de naald schrijft A.L. Snijders dat hij in 2010 in de Kleine Komedie een presentatie bijwoont van Elly de Waard, dichteres en popjournalist. In 1974 jat ze een jasje van David Bowie. Een wraakactie. Een verhaal geboren in het hoofd van de schrijver, denkt Snijders – tot een dame het podium oploopt met het jasje om haar schouders.
Marrie en Marinus
Ineens zit ze daar, giechelend als een ondeugende tiener, op de schoot van verzorger Marinus.
Zeeschapen fotograferen met mijn smartphone
Tekst en beeld hebben een innige relatie. Ze vullen elkaar aan, versterken elkaar. Om mijn teksten van goed beeld te kunnen voorzien, volgde ik cursussen om beter te fotograferen en filmen met mijn smartphone. Sindsdien kunnen argeloze voorbijgangers me op mijn buik op het waddenstrand voor zeldzame zeeschapen zien liggen.
Reflectie met U2 en The Who
Als ik hardloop, luister ik graag naar muziek. Dit keer geeft de shuffle-functie van mijn iPhone me twee nummers met hetzelfde thema: The Who met The Seeker en U2 met I Still Haven’t Found What I’m Looking For. Twee zoekers. De een denkt dat hij het nooit zal vinden, de ander heeft de hoop nog niet opgegeven. Rock en reflectie raken elkaar.
Hier ligt Gijs van Amerongen, in de grond geen kwaaie jongen
Hier ligt Poot, hij is dood. De Schoolmeester, pseudoniem voor de Rotterdamse dichter Gerrit van de Linde, schreef dit grafschrift voor de achttiende-eeuwse dichter Hubert Korneliszoon Poot. Gerrit Komrij reageerde met: Hier ligt Gerrit Komrij, ik denk dat ik omrij.
Verder lezen "Hier ligt Gijs van Amerongen, in de grond geen kwaaie jongen"
Waarom mijn cd’s het winnen van Spotify
Een nieuwe cd gekocht? Mijn kinderen schudden meewarig het hoofd. De cd is in hun ogen net zo prehistorisch als een telefoon met een draaischijf. Cd of Spotify? Dan kies ik de cd.
Bedrijfswagens om bij stil te staan
Ja hoor, twee rode remlichten, ik sta weer stil, op de A1. Terwijl ik op de linkerbaan metertje voor metertje opschuif, zie ik rechts van me drie bedrijfswagens waar ik graag even bij stilsta.
Creatief met taal op Marktplaats en Funda
Ik kocht via Facebook een kast. De advertentie bevatte een foto van de kast en de tekst: grenen kast. En de prijs. Meer niet. Zelfs de maten stonden er niet bij. Sommige verkopers op Marktplaats en Funda zijn creatiever. Verder lezen "Creatief met taal op Marktplaats en Funda"
Slechte slogans (maar stiekem best grappig)
Iedere paal gaat erin, zegt heibedrijf Steenman uit Oosterblokker. De slagzin staat in ‘Ik verf tot ik sterf’, een boekje vol ‘slechte slogans’. Ik ben een enorme aanhanger van Bolletje staat ook in het boekje. Slecht? Op de snelweg blijf ik juist vanwege de woordspeling soms wat langer achter de Bolletje-vrachtwagen rijden.
Knuffelkuiken
Ineens is daar dat moment: mijn moeder voelt de donzige veertjes van het kuiken tegen haar wang en sluit de ogen. Ze waant zich even in de zevende hemel, waar alles lief en zacht is.
Ons brein telt niet
Mijn vakantiehotel in Portugal is ingesteld op mensen met triskaidekafobie. Triskai wat? Triskaidekafobie. Op mensen die bang zijn voor het getal 13. In de lift kun je naar etage 0, dan 00, dan door naar 12. In de Trump Tower start de nummering van de etages bij 10. De eigenaar pocht met een gebouw van 68 etages. Tien teveel. We laten ons voor de gek houden. Ons brein telt niet.
Effe wachten
‘Daar gaat nummer 33. Die man was ná mij. Hoe kan dat?’
Het is druk in de campingsnackbar. Vakantiekrachten lopen zich het frituurvet uit de naad. Wachttijden lopen op. Een vrouw op badslippers tikt met haar rechterwijsvinger op de balie, kromt haar tenen, zucht...
Drie ‘Snijdersverhalen’ over mijn moeder
In 2017 werd Marrie de Graaf-Roozenboom 90 jaar en A.L. Snijders 80 jaar. Voor beiden een kroonjaar. Door mijn moeder leef ik zoals ik leef, door Snijders schrijf ik zoals ik schrijf. Daarom in de geest van Snijders drie zeer korte verhalen over mijn moeder.
NEE, geen verkopers aan de deur
Ik heb het niet zo op verkopers aan de deur. Hun inkomsten zijn gebaseerd op een harde bonuscultuur (de verdiensten lopen harder op naarmate ze meer verkopen) en ze zijn getraind om 'het gesprek gaande te houden’.
Wat dit gesprek mij leerde
‘Waarom verkast je zoon volgend seizoen van sv Huizen naar VVOG?' vraagt Robert in de voetbalkantine. Na zijn vraag rommelt hij nog even met zijn telefoon. Kan dat niet een andere keer, denk ik nog, maar steek van wal. Het resultaat is – voor mij – ontluisterend.
Gebutste zielen met gitaar
‘Ho, ho, die plaat mag je niet opzetten’, zegt muziekvriend Erik. ‘Ronnie Van Zant was toen al omgekomen bij een vliegtuigongeluk, zijn broer Johnny kwam pas later bij de band.’ Hij schudt meewarig zijn hoofd bij zoveel onwetendheid.
Oldskool storytelling: Piggelmee, Piet Pelle en Flipje Tiel
Het huwelijk van Piggelmee scheert langs de afgrond. Zijn vrouw ontpopt zich als een rupsje-nooit-genoeg. Gelukkig weet het ‘Toovervischje’ waar het écht om gaat in het leven: Van Nelle koffie. Ik kom dit staaltje vooroorlogse ‘storytelling’ tegen als mijn moeder verhuist naar het verpleeghuis en ik met mijn zussen het ouderlijk huis leegruim.
Verder lezen "Oldskool storytelling: Piggelmee, Piet Pelle en Flipje Tiel"
Schep een beeld met woorden
Terwijl Luke Winslow-King in TivoliVredenburg zijn slidegitaar laat janken, heupwiegt op de voorste rij een jonge vrouw op het opwindende ritme. Swing that thing, klinkt het. Ik wil de thuisblijvers laten meegenieten. Maar: hoe beschrijf ik die vrouw vóór Luke?
Het spoor bijster
De trein naar Amsterdam zit vol met dagjesmensen. Het is een grijze dag, maar de stemming is goed. Tot de trein tien minuten vertraging heeft.
Stilte van de dag
‘Eenden leggen hun eieren in stilte, kippen kakelen daarbij als gekken. Wat doet de wereld? Die eet kippeneieren.’ Woorden van autofabrikant Henry Ford (1863-1947).
Ben Bowie
Vroeger werd ik Ben Bowie genoemd. Niet zo gek. Ten tijde van de Serious Moonlight Tour flaneerde ik met geblondeerde haren, wijde bandplooibroek en puntschoenen door het dorp. Bowie: een held voor meer dan één dag.
Zendeling
Mooie muziek, een boeiend boek. Dan kan ik me zomaar ontpoppen als een overenthousiaste zendeling. Niet elk ongelovig schaapje mekkert gelijk mee, bovendien vinden ze mijn preken vaak te lang.
Vechten tegen de babbelende bierkaai
‘Jongens, wat is het hier stil, dit is een café, geen theater,' zo start Hessel zijn optreden in zijn café De Groene Weide op Terschelling. In een theater ben je stil, in een café niet. Maar hoe zit dat in een poptempel of concertzaal?
Goud weerd
Mijn moeder is op 2 oktober jarig. We vieren haar 89ste verjaardag. Dit verhaal is voor haar. En aan alle mensen van Zorgerf Buiten-Verblijf in Putten.
‘Ja, dit boek van ds. Doornenbal is goud weerd’, zegt mijn moeder. Aan het boek kleeft een verhaal.
Verder lezen "Goud weerd"
Housje, boompje, feestje
Guido mag als DJ Le Graphe van 23:00 tot 2:00 uur een tuinfeest in zijn geboortedorp afsluiten. Alles is top geregeld: zwembad, grote tuin en puike geluidsinstallatie. De buren zijn ingelicht. Guido heeft een aantal ‘gruwelijke platen’ klaarstaan en staat te popelen om die er ‘strak op te leggen’. Het komt er niet van.
Verder lezen "Housje, boompje, feestje"
Raad het citaat
De zomer komt eraan, de tijd is voor even onze vriend, terrassen lonken. Ik nodig je uit op het taalterras plaats te nemen. Dan trakteer ik je op een lekkere citatencocktail.