Voor Oranje op het WK in Qatar zich in het strijdgewoel stort, denk ik aan een speler die ik daar ook graag had zien spelen. Ik heb het over Tarik Tissoudali. Tarik wie?
Als mijn zoon Guido in 2013 bij Sparta Nijkerk voetbalt, is Tarik Tissoudali daar de flankflitser die het verschil maakt. Guido herinnert zich een actie van Tarik, uitgevoerd op intuïtie, net als de beroemde goal van Zlatan Ibrahimovic tegen NAC. Zoiets bedenk je niet vooraf. Sparta Nijkerk speelt tegen Quick Boys: lange bal van achteruit, Tarik stapt eroverheen, verdediger glijdt verrast tegen het gras, keeper komt uit, Tarik draait naar links, kapt er rechts langs, sleept de bal nog langs een verdediger en geeft ‘m voor: goal.
Tarik is blij als Sparta Nijkerk hem op 21-jarige leeftijd naast zijn voetbalgeld een leuke baan aanbiedt: hij krijgt een auto en ‘koeriert’ voor een uitzendbureau Polen en Bulgaren naar hun werkplaats. Hij hoeft geen hamburgers meer te bakken bij McDonalds of kebab te maken in een Turks restaurant. Mede door zijn doelpunten promoveert Sparta Nijkerk naar de topklasse.
Tarik droomt van een leven als profvoetballer. Hij gaat op amateurbasis naar Telstar. In de voorbereiding scoort hij zo veel, dat NEC hem gratis op wil halen. Telstar biedt hem als de wiedeweerga een profcontract aan. Zijn volgende clubs zijn het Franse Le Havre, Cambuur, VVV en de Graafschap.
Zijn voetbaldroom krijgt echt gestalte als hij in België bij AA Genk gaat voetballen. Het publiek ziet een speler die kapt, draait en verdedigers zo gemakkelijk door de stokken speelt dat ze er voor spek en bonen bij staan. Ook de trainer van Marokko krijgt hem in het vizier. Hij maakt voor Genk meer dan 25 goals en schiet Marokko naar het WK.
In de aanloop naar dit seizoen gloort voor hem op 29-jarige leeftijd een WK en een droomtransfer naar Qatar. Naar verluidt kan hij hier in drie seizoenen 7 miljoen euro verdienen.
Op 29-jarige leeftijd gloort voor hem een WK en een droomtransfer naar Qatar. Maar dan blijkt hoe fragiel een voetballeven kan zijn.
Maar dan blijkt hoe fragiel een voetballeven kan zijn: in de tweede competitiewedstrijd tegen Sint-Truiden knapt er iets in zijn knie. Kruisband kapot. De nachtmerrie van elke profvoetballer. Weg droomtransfer, weg WK.
Als Nederland op 21 november aftrapt tegen Senegal denk ik even aan alles wat vooraf is gegaan aan dit bij voorbaat omstreden toernooi. Aan de besmeurde dollars van Qatar om het WK toegewezen te krijgen, de Fifa-bobo’s die deze dollars in hun zak staken en de persoonlijke drama’s in de hitte op de steigers van de stadions. En aan de individuele drama’s van spelers zoals Tarik.
Tarik Tissoudali.
Jammer dat deze naam niet op de WK-spelerslijst staat. Jammer, omdat hij het spel speelt van de liefhebber. Maar ook omdat zijn naam zo mooi allitereert. Zijn ouders moeten ‘iets met taal’ hebben gehad, net als de ouders van Beb Bakhuys, Zinédine Zidane en Guido de Graaf.
Ben Tekstschrijver
Hoe ga jij naar het WK in Qatar kijken? Of is de lol er bij voorbaat vanaf en kijk je sowieso niet? Reageer hieronder. Leuk!
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.
Ik ga kijken, zeker ook naar ’n aantal reportages over misstanden in Qatar. WK-toernooien in Argentinië 1978, Zuid-Afrika 2010, Brazilië 2014, Rusland 2018 heb ik ook niet aan me voorbij laten gaan. Als ik niet ga kijken verandert er in Qatar helemaal niets en kijken naar voetbal knaagt niet aan mijn geweten.
Als je nog een uitstekend gemaakte reportage over de omkoping en misstanden rond het WK wil horen, luister dan naar de podcast De coup van Qatar: https://open.spotify.com/show/02XLi6DmHX74roltD4jpXC.
De podcast is gemaakt door journalisten van het NRC. Ze zijn de hele wereld rondgereisd om het verhaal boven water te krijgen. Je blijft ademloos luisteren, tenminste ik wel.
Wat een kleurrijk en kroniek waardig maar tegelijkertijd ´kommervol’ verhaal over Tarik! Ik ga helemaal niet kijken en neem vluchtwegen naar tekstschrijven en studie Hebreeuws!
Doodzonde, vooral voor Tarik, balkunstenaar, maar ook voor ons neutrale toeschouwers!
Guido, jij zag zijn bewegingen op het trainingsveld en tijdens wedstrijden. Jij stond er zogezegd bovenop en noemt ‘m een balkunstenaar. Mooi.
Ik probeer me voor te stellen hoe hij zich voelt als hij op de bank thuis naar de wedstrijden van Marokko kijkt…
Doodzonde inderdaad dat we hem op het WK niet in actie zien.
Echt een pijnlijk en schrijnend verhaal om te lezen zeg.
Soms treurig hoe dichtbij pech en geluk kunnen liggen, zeker als je zoveel potentie hebt.
Veel ook met Guido over gehad in de auto trouwens, over die Tarik.
Blijft bizar hoe z’n carrière een vlucht heeft genomen sinds zijn tijd bij Sparta.
Al dan niet kijken naar het WK in Quatar is inderdaad een gewetenskwestie. Ik ga wel kijken, hoewel er absoluut een nare smaak met het toernooi verbonden is. De glans is er wel vanaf en omkoperij en slavernij zijn een grof schandaal, maar helaas zit de wereld van het professionele voetbal zo in elkaar. Het grote geld gaat al decennia en in toenemende mate ten koste van de sportiviteit. Niettemin kijk ik graag naar een mooie partij en ik verwacht dat er in de komende weken zeker hoogstandjes te zien zullen zijn. Uiteraard volg ik Nederland en nog wat krenten uit de pap, maar ik zal het echt niet overdrijven.
Mijn eigen voetbalprestaties zijn overigens nihil. In het verleden werd ik op de trapveldjes, als ik daar een enkele keer al te vinden was, altijd als back gestationeerd. Daar liep ik niemand in de weg en werd dan ook vervolgens links en rechts moeiteloos gepasseerd. In het dorp waar ik woonde had je twee categorieën schooljongens: de voetballers en de zwemmers. De eerste groep was dagelijks fanatiek actief op het gras of in de straat. De zwemmers trokken naar de rivier of het zwembad, als de temperatuur het maar enigszins toestond. Ik behoorde zonder twijfel tot de tweede categorie. Mijn interesse in voetbal is dus altijd passief geweest. Nochtans begrijp ik de tragiek van Tarik (alliteratie) heel goed. Als het noodlot toeslaat, kan een veelbelovende carrière in een klap naar de knoppen (nog een) gaan. Dat is buitengewoon triest.
Prachtig verhaal dit. Het tragisch ongeluk dat in een klein hoekje zit. De groei van een kleine speler die groot is geworden. Tja, dat toernooi…ik ga wel wat kijken maar niet van harte. Het zou bijna wrang zijn als we dit WK onverhoopt mogen winnen.
Beste Rob,
Jij bent geestelijk verzorger. Daarom deel ik ook even de reactie van Tarik daags nadat hij de voor hem dramatische diagnose hoorde. Hij postte een bericht op Instagram met de volgende strekking: ‘De keuze van Allah is altijd beter dan de keuze die een mens voor zichzelf maakt.’
Dus een dag nadat hij hoorde dat zijn WK en transfer niet doorging, vond hij acceptatie en berusting in zijn lot door zijn geloof in god.
Bijzonder toch?
Bij het WK in Qatar gaan mijn gedachten direct terug naar de LP “Bloed aan de Paal” van Neerlands Hoop. Die plaat draaide ik destijds grijs. Hele stukken tekst kan ik nu nog opdreunen:
We gaan naar Argentinië
Waar dagelijks wordt gemoord
Maar daar is nu eventjes geen tijd voor
Zojuist heeft Rep gescoord
Zonder Cruijff in de finale
Wie had dat verwacht
En op de eretribune
Zitten Wiegel en Van Agt
We zitten in de finale
In een politiestaat
Het is weer tijd om te bepalen
Waar het allemaal op staat.
Ik heb besloten niet voor de buis te gaan zitten, waar het bloed van overleden bouwvakkers van de tribunes stroomt. Ook kan het WK niet als “groen” bestempeld worden. Wat gaan ze na het WK met de stadions doen? Ik verdenk ze er van dat er Europese topwedstrijden in Qatar gespeeld gaan worden. Lekker man, Feyenoord – Ajax in de zandbak. Daar zit je dan als seizoenkaarthouders. Zet de politiebusjes dan maar vast klaar bij het Maasgebouw. Dit zullen de fans nooit pikken. Ik hoop dat ik ongelijk heb.
De komende 5 weken heb ik tijd zat om door de cd- en boekenkast te gaan.
Het deugt niet en je trekt daaruit je consequentie. Ik waardeer je principiële opstelling hierin.
Het is niet voor het eerst dat de keuze van het land niet deugt. Ook de junta van Argentinië wilde met het WK pr-technisch goede sier maken. Ik heb overigens wel het idee dat dit keer bij Qatar het pr-doel in hun gezicht ontploft. Het is wereldwijd nog nooit zo veel over de mensenrechten in dat land gegaan. En elke zichzelf respecterende omroep zal tijdens de WK proberen ook de kwalijke kant van het toernooi te belichten. En als ze in Qatar geen immigrant vinden die zijn mond open wil doen, gaan ze naar nabestaanden in Nepal. En dat levert schrijnende televisie op.
Ik vraag me af of de strategen in Qatar zich dit gerealiseerd hebben. Niet alles is te koop…
Een kruisband blessure de nachtmerrie van elke voetballer.*
Beste Vr7,
Als je bedoelt dat een kruisbandblessure een nachtmerrie is voor élke voetballer, dus niet alleen voor elke profvoetballer, dan ben ik dat met je eens. Al is het drama voor een profvoetballer soms nog een graadje erger. Zijn broodwinning hangt er vanaf. Een kruisband kapot kan einde carrière betekenen.
Een mooi potje voetbal brengt theater, spanning en partij kiezen met zich mee. Ik ben geen voetbalfanaat, maar sla de grote wedstrijden niet graag over. Profvoetbal is zowel genieten als ergeren. Dat laatste is momenteel aan de orde.
En dan gaat het niet alleen over gedrag op het veld, maar ook over de tomeloze aandacht in de media en het schrikbarend grote geld dat daarin omgaat. Zet ’s avonds laat Radio 1 aan en het gaat vrijwel steeds over voetbal. Het kleinste gezeur en elke ruzie worden eindeloos uitgemeten (‘wat ging er door je heen’). Niet-gelukte doelpogingen en spelverruwing: elk detail schijnt belangrijk voor de luisteraar. En niet te vergeten de transfers. Een miljoenencircus van bobo’s, presidenten, tycoons en over het doel getilde sportjongens. Het vrouwenvoetbal geeft daarentegen (voorlopig) wel wat meer sportieve verrichtingen aan.
Waarvoor was voetbal en sowieso sport alweer bedoeld? Stimuleren tot gezond bewegen, samenwerking, complimenteren bij goed gedrag, maar corrigeren als je de moraal niet hebt, leren wat verliezen en winnen betekent, spelvreugde beleven.
Dankzij duizenden vrijwilligers!
Vooral profvoetbal is de (vervangende) religie geworden en een voorbeeld voor de nieuwe generaties, met aanbidders, schandalen, hogepriesters, pausjes, zondaren en heiligen, maar met vooral: talloze Vaticanen voor de ‘erediensten’, die na een WK leeg staan te verkommeren.
Al zitten er op zondag net zoveel mensen in de doorsnee kerk als op de voetbalvelden, al jaren is er op maandag nauwelijks iets over kerkelijke activiteiten in de krant te vinden, ondanks de tienduizenden euro’s, wekelijks opgehaald voor goede doelen en de dagelijkse vrijwilligersinzet van duizenden voor de brede samenleving. Religie heeft ook positieve kanten!
En gelukkig voetbal ook, vooral bij de amateursecties.
En dan is er het WK Qatar als culminatie van dit alles. Een soort Qatarract: het veroorzaakt minder scherp zicht op wat belangrijk is; een vertroebeling van de ogen van ons, westerse sportliefhebbers. Trek ik hier een grens als indirecte slavendrijver?
(Om)gekocht met groot geld en gebouwd op bloed en onrecht. Je ziet het of je ziet het niet.
Wegkijken was het devies tijdens de voorbereiding. En nog steeds.
Zal dat straks tijdens de uitzendingen van de wedstrijden ook gebeuren?
Dirigent Esther Ocheng-Grünbauer uit Amersfoort zegt van wel: ‘Kijk weg tijdens de wedstrijden; er komt nog genoeg ‘gelukkig’ voetbal daarna. Op 21 en 25 november om 17.00 uur en 29 november om 19.00 uur organiseert zij benefietconcerten ten gunste van de slachtoffers. Gesprekken met betrokkenen en ervaringen kunnen hier worden uitgewisseld: Gebouw Het Brandpunt aan de Laan naar Emiclaar 101, 3823 EG te Amersfoort.
Zie ook artikel ‘Uitgelicht’ in Dagblad Trouw van 15 november 2022.
N.B. Ben, je gaf een mooie voorzet voor open doel!
Mooi geschreven Ben.
Ik heb Tarik in die twee seizoenen dat hij bij Sparta zat (volgens mij was hij pas 19 toen hij kwam) vaak zien spelen. Als iemand toen tegen me gezegd zou hebben dat jij 10 jaar later een column zou schrijven over dat het zo jammer is dat Tarik het WK mis zou lopen, dan had ik er heel hard om gelachen.
Nou ja, dat jij zo’n column zou schrijven had ik nog wel kunnen voorspellen, daar ben je creatief genoeg voor, maar dat Tarik zo enorm goed zou worden…. nee dat had ik echt niet aan zien komen !!
Laten we hopen dat hij er over vier jaar wel bij is!
Hij heeft na Sparta Nijkerk inderdaad een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt. Een jongensdroom. Totdat…
Laten we inderdaad hopen dat hij goed herstelt en zijn oude niveau weer haalt. En – zoals hij zelf zegt in interviews – er ‘sterker uitkomt’.
Laat iedereen zijn eigen gevoel volgen. Ik ben al lang geleden gestopt met tv kijken. Elke avond dat gezeur over voetbal. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik graag naar Messi kijk, want het spelletje blijft mooi. Maar dat hele circus er omheen is een beetje triest. Ik moet dan denken aan de olympische spelen in China. Mensen kregen twee dagen van tevoren te horen dat ze hun huis uit moesten want er moest gebouwd worden. De Nederlandse politiek reageerde: Ja, we gaan wel want dan kunnen wij in dialoog blijven!? Datzelfde motief wordt nu weer gehanteerd. Oftewel: The show must go on. Waar ligt de grens?
Ik ben zelf een groot liefhebber van het spelletje, maar dat hele circus er omheen – vooral de omkoping en de exorbitante geldbedragen die er in omgaan – vind ik ook triest. Dat halfslachtige gedoe van regeringswege, omdat we mogelijk het Qatargas nodig hebben, staat me ook tegen. En waar de grens ligt, vraag ik me ook af. Dus we zijn het grotendeels eens, alleen zal ik mijn ogen moeilijk van het scherm kunnen houden als de bal eenmaal rolt…
Voetbal interesseert me niet zo, Ben
En al helemaal niet deze WK
Hugo Borst en Clairy Polak hebben er een boek over geschreven, getiteld: “Wereldkampioenschappen wegkijken”
Mooier hadden ze het niet kunnen verwoorden!
Misselijkmakend…