Mijn moeder is op 2 oktober jarig. We vieren haar 89ste verjaardag. Dit verhaal is voor haar. En aan alle mensen van Zorgerf Buiten-Verblijf in Putten.
‘Ja, dit boek van ds. Doornenbal is goud weerd’, zegt mijn moeder. Aan het boek kleeft een verhaal.
Ze woont nog op de boerderij als ze ’s ochtends met slaperige ogen door haar kamer loopt. Ze ziet het meteen: er staat een nieuw hummeltje in haar hummelkastje. Deze porseleinen beeldjes zijn populair bij verzamelaars. De prijs van een echte hummel varieert van 150 euro voor een eenvoudig tot wel 2000 euro voor een zeldzaam exemplaar. Mijn moeder weet het patentmerkje van de firma W. Goebel onder elk beeldje feilloos te vinden.
Ze weet meteen waar dat hummeltje vandaan komt. De avond ervoor zijn Elbert en Truus op visite geweest, die moeten hem er stiekem hebben neergezet. Moeder rolt de nieuwe hummel voorzichtig in een oude krant en stapt op de fiets. Truus doet open. ‘Ik kom dit beeldje terugbrengen,’ zegt mijn moeder, ‘dit wil ik niet hebben, ik weet hoe duur ze zijn, dit is veuls te arreg.’
‘Kom er even in, Marrie,’ zegt Truus, ‘dan leg ik het uit.’
Bijna een jaar eerder had Truus het beeldje van mijn moeder op haar verjaardag cadeau gekregen. Toen vond Truus het ‘veuls te arreg’. Wat ze ook probeerde, ze kreeg het hummeltje niet terug in de fietstas. Truus en Elbert spraken af het beeldje bij het eerstvolgende bezoek bij Marrie op de oude plek in haar kastje terug te zetten.
Mijn moeder is zich niet bewust van deze ‘sigaar uit eigen doos’. Vergeten. Na lang aandringen gaat het beeldje dit keer wel mee terug, maar thuisgekomen bedenkt mijn moeder dat Truus nu geen cadeautje heeft gehad voor haar verjaardag, een jaar eerder. Een dag later fietst ze opnieuw naar Elbert en Truus, met in haar fietstas nu haar hele collectie boeken van ds. Doornenbal. Haar lievelingsboeken, even zeldzaam als sommige van die prijzige poppetjes. De boeken weer mee terugnemen? Geen sprake van. Moeder kan dan héél vasthoudend zijn.
Als het verhaal klaar is, kijkt ze me een beetje verontschuldigend aan en zegt: ‘Ach ja, zo’n minsje hè?’
Later vraagt ze enkele bekenden of ze op rommelmarkten willen uitkijken naar boeken van ds. Doornenbal. Dat lukt in één geval: ‘Overpeinzingen van een pelgrim’, het boek dat ze nu in haar handen heeft. Als ik haar het verhaal nog eens vertel, kijkt ze me een beetje verontschuldigend aan en zegt: ‘Ach ja, zo’n minsje hè?’
Ben Tekstschrijver
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.
Gelukkig zijn met de dingen die je hebt en die telkens opnieuw cadeau geven en krijgen. Goed voor het gemoed, goed voor het mileu, goed voor het menselijk contact. Prachtig.
Beste Ben, van Harte gefeliciteerd met je jarige moeder!
Wat heerlijk te lezen tussen de letters door, dat zij eigenlijk best nog gelukkig is in haar Zorgerf en leuk hoe jij ons daar ook in laat delen.
Op mijn leeftijd en aan de hand van mijn ervaringen in het Hospice, stelde ik mijn dochter – die overigens arts is – om mij maar niet te laten reanimeren. Daarop reageerde ze, “Ja maar Pap als jij nou ‘prettig dement’ bent, dan willen wij je echt nog niet kwijt!” Hoe zo ‘prettig dement’? Heb jij die dan al eens ontmoet!
Inderdaad Ben, als jij mij ook laat delen in het leven van je lieve Moeder, moet ik wellicht nog eens mijn besluit herzien!
Hebben jullie in ieder geval een heel fijne verjaardag met je moeder; ik zal zondag ook aan haar denken!
Prachtig verhaal, heden en verleden zo mooi in woorden verweven. In één woord: goud!
Ik wens jullie veel plezier toe zondag.
En wat lijk je trouwens veel op je moeder, Ben. Zet dat pasfotootje van jou maar eens naast die mooie, grijze dame op je blog; dan kun je het niet meer ontkennen. En als ik me niet vergis, hebben jullie naast dat uiterlijk nog veel meer mooie overeenkomsten.
Beste Ben,
Ik zeg niets meer. Bovendien heeft mijn goede vriend Ad van Veen het al goed verwoord.
Hoi Ben, allereerst van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je lieve moeder. Koester je momenten met haar, dank voor het mooie verhaal!
Prachtig Ben, zo was en is tante Marrie. Eerst een ander dan zichzelf. We zijn een paar keer bij tante Marrie in Putten geweest. Een paar weken geleden zaten we daar lekker buiten met een grote kring bewoners. Tante Marrie naast haar vriendin/buurvrouw, hand in hand. ‘Vind je het niet koud koster’, zei tante Marrie.
‘Nee dat valt wel mee hoor’, zei ik.
Plotseling deed ze haar vest uit en wilde het aan mij geven. ‘Anders wor jie ziek lieverd, trek mar an’, zei tante Marrie. En zo is ze altijd geweest. Zorgen voor anderen en alles geven, zichzelf altijd op de laatste plaats zetten. Een gouden vrouw. Vast gefeliciteerd met tante Marrie, we hopen dat ze in Putten nog lang mag genieten.
Dank je wel, Ben, een gouden verhaal …
En van harte gefeliciteerd met haar verjaardag – heb het goed zondag, met elkaar!
Een heel leuk blogske.
Wat een mooi verhaal weer over het beste minsje.
Hoi Ben.
Weer een mooi tekenend verhaal over ons moedertje. En wat staat ze mooi op de foto.
Het verhaal was me nog bekend, maar wat heb je het mooi en liefdevol verwoord!
Een mooie foto, wat ziet ze er nog goed uit, mijn moeder is deze maand ook 89 jaar geworden, wat een leeftijd, dus voor zondag ook gefeliciteerd en een gezellige dag gewenst. Ik heb genoten van je blog.
Met plezier lees ik soms ‘via via’ je blogs en wil me hierbij graag aanmelden.
Ontroerend verhaal, vind het nog steeds leuk dat ik haar een keer heb mogen ontmoeten!
Hoi Ben,
Ik ben nu aan het werk bij je moeder op het hofje en heb je blog aan de mensen voorgelezen. We vonden het erg mooi. ‘Prachtig zelfs’, zei Truus!
En moeder Marrie glunderde van oor tot oor:).
Groetjes, Aline en alle vriendinnen van moeder Marrie
Mooi verhaal weer Ben. Gefeliciteerd met je moedertje!
Ik heb genoten van uw verhaal over uw moeder. Ik praatte regelmatig met uw moeder in het dorp of hielp om haar spullen in de fietstas te doen. Ik miste haar op een gegeven moment en zag dat haar huisje leeg stond. Bij navraag vertelde de fam. Van de Brandhof dat uw moeder naar een verzorgingshuis was verhuisd. Ik herinner mij haar blijde gezicht.
Van harte gefeliciteerd en fijn te weten dar ze zo goed verzorgd word in Putten. Ik miste haar al een tijd bij de supermarkt.
Zo leuk dat je af en toe een blog over je moeder schrijft. Zij was vroeger de vriendin van mijn moeder Reina Berkhof-van Doornik. Ik heb haar vaak gesproken. Ik was al benieuwd waar ze was gebleven. Doe haar de lieve groeten van mij en feliciteer haar met haar verjaardag.
Ik herinner mij ook nog de verjaardag van mijn moeder toen zij 80 werd. Zij woonde nog zelfstandig er waren een aantal vriendinnen van haar leeftijd op bezoek. Ik kwam binnen en haar reactie was: ‘Gerrit goed dat je er bent, zij (haar vriendinnen) hebben het alleen maar over ziektes!’
Gefeliciteerd met je moeder, het is zo’n lieve vrouw!
Altijd gedag zeggen, altijd vriendelijk.
Mooi blog weer over onze moeder.
Ach ja, het minsje. Zo zal ik nooit vergeten dat toen ik in mijn tienerjaren als cassière bij de plaatselijke supermarkt werkte, zij rond de kersttijd de gratis oliebollen tot drie keer toe terug wilde brengen. ‘Het is toch veel te arrug’, was haar herhalende boodschap erbij. Wat een fantastisch lieve vrouw! Gefeliciteerd, op naar de 90!
Ik kende haar van gezicht en van verhalen, hoe zorgzaam ze was voor iedereen, jong en oud. Ze straalde ook liefde en vrede uit. Op een gegeven moment kwam ze op de fiets bij ons thuis. Heel verrassend. We hadden haar nooit gesproken. Er kwam een envelopje met inhoud uit de tas voor onze dochter van een jaar op 7 of 8. Wat bleek, zij had in het grind bij de kerk de dag ervoor je moeders fietssleutel gevonden. Ze was zo blij, heeft uitgevogeld waar we woonden en uitte dit op een ‘veuls te arreg’-manier. Voor onze dochter heel gewoon om te helpen zoeken. De volgende dag kwam ze nog ’n keer op de fiets langs. Een kaart met een doos Merci werd afgegeven, voor een ‘lief, behulpzaam, deerntje’. En oh wee als we het terug zouden geven. We voelden ons zeer verlegen door deze, lieve, zorgzame, stralende vrouw, een voorbeeld voor ons. Het was ‘veuls te arreg’ ☺. Fijne dag en van harte.
Ten eerste alvast van harte gefeliciteerd met je moeder. Ze kwam altijd bij de Jumbo in Hoevelaken en als ze dan kwam afrekenen had ze bijna altijd wel een doosje Merci chocolaatjes erbij, deze gaf ze dan aan de kassamedewerker. Vaak zeiden we dan, dat hoeft toch helemaal niet, waarop je moeder dan zei: ‘Jawel hoor, want ik doe dat zo graag.’
Doordat ze ons zo vaak doosjes Merci gaf, noemden we haar bij de Jumbo altijd ‘het chocoladevrouwtje’.
Hoi Ben, weer een mooi verhaal over die lieve en zorgzame moeder van jou. Fijn om te lezen dat het haar goed gaat. Die van mij is deze zomer 80 jaar geworden en ik probeer haar wekelijks op te zoeken. Soms, zoals deze week, alleen maar om op een bankje buiten het verzorgingstehuis een ijsje te eten. Wat maakt het uit. We moeten onze moeders in ere houden en dat doe jij met weer een ontroerend blog. Een mooie dag morgen.
Dat was weer een prachtig verhaal. Alvast gefeliciteerd met de verjaardag van je moeder. Wat een mooi mensch.
Alvast gefeliciteerd Ben met de verjaardag van je moeder. Wat is dat toch een bijzonder lief ‘minsje’!
Van harte gefeliciteerd, Ben, met het lieve minsje dat jouw moeder is!
Kun je dat relaas van jou nu beschouwen als een variant op die roemruchte ‘sigaar uit eigen doos?’.
Mijn grootvader van moederszijde had een tweelingbroer. Ze zagen elkaar alleen op verjaardagen en gaven elkaar dan steevast dezelfde doos Elisabeth Bas sigaren cadeau. Iedereen wist daar van natuurlijk en de doos werd altijd onder gegniffel en gegrinnik hartelijk in ontvangst genomen.
Tot mijn grootvader een keer met het vermetele idee kwam om er ter plekke een op te steken.
De doos rouleerde nu ongeveer zeven jaar dus waren we benieuwd wat er uit de doos zou komen.
Welnu, tien héél oude duveltjes. Toen hij er één uitnam verkruimelde het in zijn grote knuist, voordat het vuur erin zat.
Mooi geschreven Ben. Herkenbaar ook. Mijn moeder leest ook graag de boeken van ds. Doornenbal al is haar collectie, denk ik, minder uitgebreid. Alvast een fijne verjaardag toegewenst op 2 oktober.
Ach Ben, wat een liefdevol geschreven verslag uit een stukje van jullie familieleven. Het raakt mij zeer. Een fijne verjaardag voor je moesje en je familie .
Hallo Ben, als ik jouw verhaal en de reacties lees, kan ik maar één ding concluderen: je moeder-‘minsje’ is een engel op aarde! Ze heeft zelfs dat engelenhaar. Ik miste haar ook al een tijdje in ’t darp met haar fiets naar of van de Vivo.
Proficiat, Ben, met je moeders verjaardag én met je talent om zo mooi te kunnen verhalen! Ik ben geroerd.
Gefeliciteerd met je moeder. Het is een voorrecht om haar te mogen verzorgen op ons Zorgerf! Ook bij ons heeft ze weer vriendinnen en vindt ze alles iezig fijn, iezig lekker en is het heel bar…
We houden allemaal van haar!
Wat een fijne reactie, hier zijn we als kinderen heel blij mee!
Gefeliciteerd met je moeder. Mooie tekst, zo herkenbaar.
Leuke blog over mijn oma. Happy birthday. Wat een minsje.
Mooi verhaal en gefeliciteerd.
Van harte gefeliciteerd met tante Marrie.
Geweldig dat iemand van 89 jaar oud nog zo bijdehand is. Dat er af en toe een gaatje in het geheugen valt is niet erg, dat hoort nu eenmaal bij het oud worden. Ze weet boeken op waarde te schatten en te waarderen. Dat vind ik zo mooi aan haar. Blijf haar koesteren Ben. Wat een prachtig mens.
Ellen,
Dankjewel voor je warme reactie. Wel even een toelichting: mijn moeder woont al vanaf begin 2015 in een zorgverblijf in Putten. Juist omdat de gaten in haar geheugen zo groot werden dat zelfstandig wonen niet meer ging.
Dit verhaal speelde zich af toen ze nog thuis woonde, maar tekent haar wel. Zo is ze nog steeds.
En inderdaad, toen haar ogen nog goed waren en ze woorden nog goed in zich op kon nemen, kon ze boeken zeker waarderen en op waarde schatten.
Het is nog steeds een prachtig mens. Ik blijf haar koesteren.
In één adem gelezen.