Roep niet ‘boef’ bij elke scooter, betoogt Christiaan Weijts in een column in het NRC. Hij is bij zijn schoonzus in een ‘Gelders biblebeltdorpje’. Uit betrouwbare bron weet ik dat het hier om Hoevelaken gaat. Zij krijgt een alarmerend bericht op haar telefoon: Man op scooter, (op het oog) een dealer, houdt zich verdacht op bij de speeltuin.’
Een andere buurtbewoner meldt dat de dealer op de vlucht sloeg toen zij Moeps uitliet. ‘Maar hij is weer terug: de dealer zit nu op het bankje t/o de wipkippen,’ laat ze weten. De gealarmeerde politie komt met groot licht af op de crime scene. Een arrestatie blijft uit.
De NRC-columnist roept op om zo’n ‘op het oog’ verdachte dealer eerst eens aan te spreken: ‘Kan ik u ergens mee helpen? Zo maak je ook eens kennis met de folderbezorger die even pauzeert met een sigaretje.’
Overheid en politie schakelen burgers in om boeven te vangen en vermiste meisjes op te sporen. We reageren op het tv-programma Opsporing Verzocht en melden ons aan bij NL Alert, Amber Alert, Sms-alert en andere landelijke netwerken. Buurtbewoners zetten WhatsApp-groepen op om de veiligheid in de buurt te vergroten. Op het tennisterras bliept mijn telefoon. Via Facebookgroep ‘Inwoners van Hoevelaken’ ontvang ik het volgende bericht:
Kwam net op de Penningweg 3 mannen tegen met een oostbloks uiterlijk die wel erg verdacht veel om hun heen keken!! Ze lopen richting Oosterdorpsstraat.
Het bericht roept vragen op. De Penningweg? Dat is een plattelandsweggetje, geen verloederd straatje in de Schilderswijk in Den Haag. En: lopen er mannen ter hoogte van Penningweg 3 of lopen ergens op de Penningweg drie mannen? Hoe ziet een Oostbloks uiterlijk eruit? Wanneer kijken mannen zó om zich heen dat het verdacht wordt?
Maar ho, wacht even, de verdachten lopen richting de Oosterdorpsstraat, dat is richting de straat waar ik woon! Wat nu? Moet ik direct naar huis om mijn anders zo rustige straatje te beschermen tegen deze drie onbetrouwbare sujetten?
Ik leg het voor aan tennismaat Henk. Hij heeft gitzwart haar en donkerbruine ogen. Hij gaat niet ineens rennen, zegt hij, hij ziet het bericht al voor zich: ‘Turks uitziende man heeft ineens wel verdacht veel haast. Hij komt van het tennisterrein. Wie belt 112?’
Ik verwacht dat deze tokkie nu op weg is naar het bankje tegenover de wipkippen. Als daar tenminste niet net drie Oostblokkers zitten.
Mijn telefoon tingelt weer. Een nieuwe melding vanuit Inwoners van Hoevelaken: ‘Er is een zwarte kip gesignaleerd bij de Leeuweriklaan. ..’
Ik verwacht dat deze tokkie nu op weg is naar het bankje tegenover de wipkippen. Als daar tenminste niet net drie Oostblokkers zitten om uit te rusten van een verkwikkende wandeling door het Hoevelakense platteland.
Ben Tekstschrijver
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.
Een sterk verhaal, heel herkenbaar. Ik woon in een hele witte wijk en de twee uitzonderingen (een Chinese en Argentijn) ken ik persoonlijk. Toen een jaar geleden een jongen met een ‘Noordafrikaans’ uiterlijk door de straat rende, was iedereen dan ook meteen gealarmeerd. Eerst denken aan inbrekers en dan pas bedenken dat het ook een jongen kan zijn geweest die na de hockeytraining een bus moet halen. Rare gewaarwording zo’n gevoel, als je jezelf als niet-racistisch beschouwt.
Ik zou me vooral richten op die Turk. Die zijn de weg een beetje kwijt met zo’n gevoelig leider. Elke vergelijking berust natuurlijk op toeval, maar dat bestaat weer niet.
We leven in een multiculturele samenleving, maar als je niet aan het Germaanse ras voldoet ben je op sociale ‘Alarm’-media al snel verdacht. Die drie Polen wonen op de Penningweg en liepen naar het dorp, bleek later. Ik doe er niet aan mee en erger me er zelfs aan. Het is een vervelende vorm van inspelen op angstgevoelens.
Goh Ben, alweer een goed verhaal; heel herkenbaar!
Ja, ik ben ook aangesloten op onze Buurt-What’s App, dat geeft een veilig gevoel. Maar we kunnen ons zeker ook vergissen; leuk hoe jij dat spannend weet op te bouwen, om er vervolgens een ontwapenende draai aan te geven! Ik zie weer uit naar je volgende keer.
Volgens mijn laatste gegevens heeft Weijts inderdaad een voormalige dorpsgenoot aan de haak geslagen. Grote kans dus dat je vermoeden klopt Ben.
Echt? Dat wist ik niet. Haha, dan zou mijn suggestie inderdaad wel eens juist kunnen zijn…
Kostelijk verhaal man. Ik ben ook lid geworden van de WhatsApp-groep van mijn wijk…
Ben benieuwd, ik heb nog niet zo veel maffe berichten gehoord. En ik twijfel steeds meer of dit wel een goede zaak is.
Komische ondersteuning van je verhaal over bezorgde buurtbewoners….
Enkele jaren geleden werd ik door een bezorgde buurtbewoner staande gehouden op weg naar huis na mijn werk. Ik moest niet naar huis gaan, daar was iets goed mis. De beste man had net een neger met mijn hond zien lopen. Onze geadopteerde zoon dus…
Nou kunnen wij inmiddels een boek schrijven over vooroordelen, maar dit sloeg alles. Ik hoop dat men in Hoevelaken wel de hersens bij elkaar houdt. Jouw voorbeelden zeggen genoeg.
Schrijf ze lekker verder, ik lees het met plezier!
Goed verhaal Ben! Zelf ben ik na een week uit de WhatsApp-groep gestapt. Reden: de argumenten die jij aangeeft in je column. Mensen omschrijven als ‘op een dealer lijkend’ en ‘Oostblok uiterlijk’ zijn ronduit discriminerend. Meest lachwekkende bericht was nog wel het plaatsen van kruisjes op onze gevels. Iedereen natuurlijk direct zijn gevel controleren….
Deze groepen zorgen m.i. niet voor meer veiligheid, ze zorgen alleen voor een vergroot gevoel van angst.
Van enige kritiek is de beheerder van de desbetreffende Facebook-pagina trouwens niet gediend. Kritische berichten worden zonder reden verwijderd. Ik vind het maar een eng groepje ondertussen.
Weer genoten van dit blog.
Mooi verhaal weer Ben en heel erg waar!!
Ik denk dat WhatsApp-groepen nuttig zijn, maar in ons dorp wordt het zwaar overdreven. Bijvoorbeeld: altijd de politie bellen als je iets ziet!!! Met als gevolg dat als ik echt een serieuze melding wil doen, het ruim een week duurt voor ik wordt teruggebeld. Je kunt maar zo dood zijn in die tijd!!!
En die Henk die je noemt, ken ik. Dat vind ik altijd het leuke aan je verhalen, negen van de tien keer zit er wel een bekende in. Ga vooral door met schrijven, maar dat hoef ik je vermoedelijk niet te vragen 🙂
Hadden de drie mannen een potje advocaat bij zich? En was dat bijna leeg! Dat komt uit Barneveld, wij missen er een (Zwarte Kip advocaat – zal ik de politie bellen) of een buurtalert doen uitgaan, licht dat er iemand op reageert, in ieder geval had deze zwarte kip haast …. of ze hoort de haan of ze moet haar ei kwijt, in beide gevallen een zaak die geen pottenkijkers vraagt, laat staan een buurtalarm!
Geboren en opgegroeid ben ik in een Twents dorp. Nooit vergeet ik die keer dat als een lopend vuurtje op het schoolplein het gerucht ging dat er een neger in de Grotestraat liep. Werkelijk het hele plein liep leeg en trof bij een bushalte inderdaad een zwarte man aan, gehuld in een dikke winterjas en met een gleufhoed op zijn hoofd. Er vormde zich een kring van starende schoolkinderen om hem heen. Zo’n curiositeit hadden wij nog nooit in het echt gezien. De man liet de opdringerige aandacht rustig over zich heen gaan en stapte vervolgens in de OAD-bus naar Holten, de menigte in beroering achterlatend. Mijn kennis van zwarten beperkte zich zo ongeveer tot het jongetje Sjimmie van de Rebellenclub, een roetzwart manneke met dikke rode lippen, een raar kuifje, oorringen en sprekend in een soort Indianentaal. Ik heb het over 60 jaar geleden. De wereld is wel veranderd en in dit opzicht wat mij betreft slechts ten goede.
Mooi verhaal! Het gaat 100% zeker Hoevelaken, ik had de teksten van Christiaan Weijts op de WhatsApp-groep 1000-ogen gelezen.
Groet uit Valencia.
Geinig stukje, leuk om te lezen. En inderdaad: Hoevelaken was het! Wel een beetje gefictionaliseerd natuurlijk. Ik kom daar regelmatig, want een van de reageerders onder jouw blog is inderdaad goed op de hoogte, haha. Dus er zit behoorlijk wat schoonfamilie.
Dank voor het sturen van je blog en beste groeten,
Christiaan Weijts
Het is die permanente onrust in dergelijke whatsappgroepen waar ik huiverig voor ben. Ik sluit me er ook niet bij aan.
Ik weet dat er zo tegen de zomer in onze wijk wat ‘vage’ jongens rondlopen, vrijwel altijd met drie man. De een kijkt naar rechts, de ander naar links en de middelste houdt koers. Speurend naar huizen waar de gordijnen en de ramen dicht zijn bij 30 graden. Even laten zien dat je ze gezien hebt is meestal genoeg. De zenuwen zorgen meestal voor een snellere tred bij deze grenspubers. Toen ik in een zomer twee van dit soort groepjes zag heb ik de politie gebeld. Vond ik eigenlijk al heel wat.
Ik moet er niet aan denken dat ik het hele jaar door dergelijke berichten krijg. Dat gaat echt iets ingrijpends doen met mijn mensbeeld.
Het Betuws dorp waar ik woon, is onlangs negatief in het nieuws gekomen, in verband met de rellen en protesten met betrekking tot de komst van een AZC. Heel beschamend!
Mijn dochter heeft al geruime tijd een relatie met een, van oorsprong, Koerdische jongen, Shaho. Hij is geboren in een AZC in Alkmaar. Ze studeren samen geneeskunde in Leiden. Zijn ouders hebben alles achtergelaten in hun vaderland, omdat ze moesten vluchten. Ze hebben de taal geleerd en ze zijn er in geslaagd werk te vinden (zijn vader is anesthesioloog en zijn moeder geeft wiskunde op een middelbare school).
Toen we hier onlangs door het dorp wandelden, zagen we niemand met een andere huidskleur. Shaho zei: ‘Ze zullen wel denken: er is er toch nog een tussendoor geglipt’.
Ik kom zelf ook uit Hoevelaken. Woon ondertussen al bijna drie jaar in de multiculturele wijk Lombok, in Utrecht. Hier is het alleen maar leuk om te zien hoe verschillende culturen bij elkaar komen. Iedereen doet het liefst zijn boodschappen in de Kanaalstraat, lekker en goedkoop bij ‘de Turk’. Waar ze overigens veel vriendelijker zijn dan achter de kassa in de drukke Albert Heijn. Ik heb hier geen whatsapp-groep nodig om me veilig te voelen.
Je hebt de actualiteit weer raak getypeerd, Ben!
Ik woon in Ruinerwold, in Drente, en daar wordt qua groepen mensen het onderscheid gemaakt tussen westerlingen en niet-westerlingen, d.w.z. wij, afkomstig uit de Utrechtse heuvelrug, en mensen ‘van hier’, Runerwolders dus. Er zijn niet of nauwelijks negers of mensen met een ‘oosteuropees’ uiterlijk (hoe dat er ook uit moge zien, inderdaad).
Het is tegenwoordig not done mensen openlijk op hun ras, afkomst, seksuele voorkeur, godsdienst etc. te beoordelen en dat is een goede zaak. Maar na terreuraanslagen zoals we die in Parijs en Brussel hebben meegemaakt, sluipt dat er toch weer in en ontstaat er een angstcultuur: zijn dat moslims? Hoe gedragen ze zich, wat is hun lichaamstaal en wat dragen ze in die zware tas? In principe is zo iedereen ‘verdacht’
Vroeger werden mensen openlijker gediscrimineerd. Tijdens de verjaardagsvisite van mijn schoonmoeder kon iemand het zomaar hebben over de ‘zwartjes in Afrika’. Op bezoek bij een fototentoonstelling in het wijkgebouw, ontlokten werkelijk prachtige foto’s van diepzwarte vrouwen uit Soedan de opmerking: ‘Ik heb ze liever wit!’ En ten slotte mijn eigen schoonmoeder die ooit op de spoedeisende hulp belandde met een niet te stelpen bloedneus. Toen haar behandelend arts binnenkwam, bleek hij een boomlange neger te zijn, waarop ze een gilletje gaf en luidkeels uitriep: ‘Het is een neger!! Grond, open u en verzwelg me…’