De nieuwe thermostaat van de firma Plieger werkt prima, maar de handleiding deugt niet. De gebruiksaanwijzing zorgt voor een hete nacht.
Onze verwarmingsman Harry installeert de thermostaat. Twee schroefjes, twee draadjes, klaar. Het instellen kost meer tijd. Minutenlang tuurt hij op de handleiding. Op een digitale thermostaat kun je de dag- en nachtstand instellen, maar bijvoorbeeld ook een aangepast programma als je op vakantie gaat. Het ziet er logisch uit. Alles doet het drie weken perfect.
Maar dan gaat de klok een uur vooruit. Elly vraagt me de thermostaat aan te passen aan de zomertijd. De handleiding is spoorloos. Na wat surfen vind ik de gebruiksaanwijzing op internet. Maar jemig, wat zijn die lettertjes klein.
Met een loep ontcijfer ik de volgende tekst: ‘Druk op de PROG-toets om de gewenste dag te selecteren. Druk op de pijltjestoetsen voor de gewenste dag. Druk op het vlak boven de dagen om te bevestigen (selectietoets). Druk op de weekdag en de pijltjestoetsen om een andere dag te selecteren waar u hetzelfde programma voor wilt gebruiken. U kunt maximaal 7 dagen selecteren. De gekozen’
Ineens stopt de tekst. Pas dagen later heb ik door dat ik de print over de lengte dubbel had moeten vouwen. Gefrustreerd door zoveel onduidelijkheid druk ik in het wilde weg op het apparaat. Net als ik Handige Harry had zien doen. Maar hoe vaak ik ook op SET of PROG druk, nergens komt iets voorbij wat me aan zomer- of wintertijd doet denken. Ik denk aan het verhaal van de man die via een handleiding een bom demonteert. ‘Knip de rode draad door’, staat er. Hij knipt, slaat de bladzijde om en leest: ‘…nadat u eerst de blauwe draad heeft doorgeknipt .’ Van de man is nooit meer iets vernomen.
Ik geef het op. Later nog maar eens proberen. Tijd om naar bed te gaan.
‘Die nacht wordt Elly om 03.00 uur wakker. De stoom komt uit haar oren. Gadverdegadver, denkt ze, ik stik de moord van de hitte!
Die nacht wordt Elly om 03.00 uur wakker. De stoom komt uit haar oren. Gadverdegadver, denkt ze, ik stik de moord van de hitte!
Ze loopt naar de thermostaat en ziet dat die zich niets aantrekt van de nachtstand. Hij geeft 23 graden aan. Gevolg van mijn ge-SET en ge-PROG. Elly denkt dat de verwarmingsketel op hol slaat. Ze ziet het al voor zich: een explosie zal in één klap de halve straat wegvagen. In paniek plukt Elly de handleiding van internet, maar ook zij kan er geen wijs uit worden. Ze wil maar één ding: weer naar bed. Maar wel zonder dat de boel ontploft. Uiteindelijk krijgt ze de verwarmingsketel stil.
We laten Harry nog een keer voorrijden, hij stelt de temperatuur opnieuw netjes af. Ik raad Plieger dringend aan hun handleiding onder handen te nemen. Of eigenlijk ‘onder de loep’, anders kunnen ze hem zelf niet eens lezen.
Ben Tekstschrijver
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.
Ha, ha, komt me heel bekend voor. Ik neem al niet eens meer de moeite er naar te kijken. Gelukkig heb ik een vrouw met meer geduld.
De column over de handleiding is zo herkenbaar. Ik lees eigenlijk nooit de handleiding vanuit het principe: als ik het niet zonder handleiding kan, dan hoef ik het apparaat niet (lang leve de symplicity). Mocht ik onverhoopt toch een keer een handleiding nodig hebben, dan zoek ik me altijd het apezuur naar net dat ene onderdeel wat ik moet weten, of naar wat er net niet instaat. Of een tekst die overduidelijk vertaald is uit een of andere exotische taal, waardoor je het in het Nederlands niet meer begrijpt. Philips weet soms wel wat de klant wil (simpele bediening, ook zonder handleiding), maar houdt zich vaak niet aan zijn eigen moraal. Blijft dan altijd weer een bron van vermaak.
Heel herkenbaar, goed verhaal. Ik stel voor dat de firma jou de handleiding laat herschrijven.
Soms lijkt het wel alsof bedrijven denken dat wanneer de handleiding geopend wordt het belangrijkste al is gebeurd: het product is aangeschaft. Terwijl in deze tijd service en het hele pakket om het product heen zo belangrijk is geworden.
Het kan allemaal zoveel simpeler. Een digitaal product moet gewoon een digitale handleiding hebben op het moment dat je het product voor de eerste keer aanzet. Aan het einde van de installatie komt in beeld: Is de installatie zonder problemen verlopen? Het streven moet dan zijn dat 90% van de gebruikers ‘ja’ invult.
Misschien een mogelijkheid om een spel te maken (gamification) voor bedrijven die claimen klantvriendelijk te zijn. Wanneer een klant succesvol een installatie heeft afgerond, komt dit direct in een ranglijst terecht. Bedrijven met het hoogste percentage succesvolle installaties komen bovenaan de ‘leaderboard’ (ranglijst). De score is afhankelijk van het aantal succesvolle installaties en de tijd die hieraan verbonden is. Dus hoe sneller mensen succesvol de installatie afronden, hoe hoger de score voor het bedrijf. Het bedrijf dat bovenaan staat, heeft de beste handleiding en is dus zeer klantvriendelijk. Bedrijven kunnen hierop inspelen door ‘spelers’ (klanten) te belonen als ze de handleiding snel doorlopen. Dit is namelijk goed voor de score van het bedrijf en het motiveert de klant. De snelste drie klanten krijgen bijvoorbeeld een waardebon.
Wie weet zorgt dit voor meer aandacht voor een goede handleiding!
Hmmmm….ik ben misschien wat kritisch, maar als ik het zo lees, dan kan je al je ongemak terugvoeren naar twee oorzaken:
1) Je hebt niet goed opgelet toen Harry dat ding instelde
2) Je hebt je printer niet goed ingesteld.
O, en dan nog nummer 3) Je hebt je boekje niet goed bewaard. Als je dat wel had gedaan, had je hem ook niet hoeven uitprinten en was punt 2 ook niet aan de orde.
Al met al komt het er op neer dat je Plieger de schuld geeft van je eigen nalatigheid op meerdere punten. En het ontkennen van je eigen falen is nog niet eens het ergste (dat doen mannen nu eenmaal), maar dat Elly hier de dupe van is, is verschrikkelijk!
Ik vind daarom dat je, om het goed te maken, Elly moet trakteren op een heerlijk, zelfbereid vijfgangendiner met een passend wijnarrangement en voetzoolmassage!
(Elly, heb ik het nu weer goed gemaakt dat ik mijn tennislabel te laat had opgehaald?)
Je bent nu wel heel intiem met ons, de lezers. Uit bed klappen, hot, hot, hot! Toch wil ik sommige dingen niet weten. Ik visualiseer direct dingen. Ik kan jouw vrouw nu niet meer zien….. zonder te denken aan ah… zij van het dekentje en de thermostaat.
Misschien wel een leuk item voor een volgende blog: op het (bed)randje.
Ja, die handleidingen. Breek me de bek niet open. Ik heb al jaren een dvd-speler met talloze mogelijkheden. Maar het lukt mij maar niet om het geluid van de tv over de boxen te laten lopen. Als jong gehoorgestoorde zou dat fijn zijn voor de ontvangst, maar helaas… En het ding is nog niet versleten anders..!
Positief is weer dat je in de loop der tijd knopjes op apparaten ontdekt met ongekende mogelijkheden. Het is wel fijn dat ik tegenwoordig soms zomaar een knopje durf in te drukken. Grensverleggend en goed voor mijn gevoel van eigenwaarde. Maar had ik zo’n onvermoede functie achter dat knopje dan nodig? Nee dus.
Vaak bevat een handleiding diverse talen, van Swahili tot Oost-Mongools en alles wat daar tussenin ligt. Misschien een bruikbare tip en dan alvast voor Sinterklaas met zijn verplichte kromrijmelarij: schrijf bij gebrek aan inspiratie de Spaanse versie van jouw wasmachinehandleiding over.
Hardop laten voorlezen. Het gaat vloeiend na twee glazen warme bisschopswijn, snel achter elkaar opgedronken.
Repita speedy gonzales Biaz, zeg ik altijd maar en hasta vieze baby.
Heel herkenbaar…
Wij hebben een Brain-thermostaat van Atag. Ik denk dat ze dat ding zo genoemd hebben omdat een Brain ook krankzinnig kan zijn. Of Eigenwijs. Dat is misschien nog wel een betere omschrijving, want het ding doet maar gewoon waar hij zelf zin in heeft, wat ik ook instel of probeer in te stellen. Druk ik op gewenste temperatuur 19 graden, dan blijft hij stug door ketelen tot bij 22 graden de zweetdruppels van je voorhoofd tappelen. Stel ik hem in op 20,5 omdat ik het een beetje frisjes heb, dan meent het apparaat dat dit het uitgelezen moment is om aan energiezuinig stoken te gaan doen. Dan zit je met een paar ijsklompen wanhopig te wachten tot ‘meneer’ het belieft om aan te slaan.
Uiteraard heeft ook het activeren van de stand TURBO geen enkel effect. En als we naar bed willen, vinden wij verder stoken wat overbodig. Dus stellen we de gewenste temperatuur in op 15 graden. Maar niets van dat al: nog maar net heeft je hoofd het kussen geraakt of je hoort die krankzinnige ketel doodgemoedereerd weer aanslaan!
De handleiding is inderdaad van het zelfde bedenkelijke allooi als die van jou: ‘verhelderende’ teksten als: ‘Pompprogramma – Zet het pompprogramma UIT of AAN’ – zonder verder ook maar een letter over wat een ‘pompprogramma’ zoal van plan is met mijn verwarming!
Techneuten moeten geen handleidingen schrijven. Dat moeten ze overlaten aan de Ben’s van deze wereld…
Ontzettend geestig!
Ach Ben, je moet maar denken: het leven is heen en weer pendelen tussen warming up en cooling down, toch?
Toen een vriendin van mij een aantal jaren geleden plotseling weduwe werd, stond ze wat de apparatuur in huis betrof met twee linkerhanden. Dat soort klussen deed haar man namelijk altijd. Zij schurkte zich dan nog eens lekker in haar luie stoel en riep richting garage, keuken of kelder: ‘Schat, kan ik wat voor je doen?’
En ja hoor, een lekker kopje koffie ging er dan altijd wel in. De Senseo bedienen had ze nog net in de smiezen, maar daar hield het dan zo ongeveer mee op.
Toen manlief ging hemelen was goede raad duur. Juist in die tijd legde het ene apparaat na het andere het loodje, alsof – net als bij haar man – de maat vol was geraakt.
Ze hing mopperend aan de telefoon dat ze gillend gek werd, en dat ’terwijl ik moet rouwen!’ Een week later was haar toon opgewekter: de volksuniversiteit had een cursus in het pakket, getiteld: apparaten bedienen, dus ook handleidingen ontcijferen. Gedurende zeven avonden loodste een techneut al die alfatypetjes (enkel vrouwen, ook dat nog!) door de meest gruwelijke handleidingen, en met succes. Ook op het gebied van elektriciteit maakte hij de dames enigszins wegwijs. Ze konden hem wel zoenen. Waar had je nog mannen voor nodig?
Op de laatste avond gingen de vrouwen na afloop met de techneut naar de kroeg. Zij trakteerden, als dank. Na vier biertjes verklapte hij alle handleidingen te hebben herschreven. Na een blik geworpen te hebben op de deelnemerslijst had hij ze ‘vrouwvriendelijker’ gemaakt.
Kwamen mannen niet van Mars en vrouwen van Venus? Wie zal dié handleidingen trouwens ooit nog eens ontcijferen?
Jazeker herkenbaar.
Ik heb zo’n kastje waar zelfs de installateur niks van snapt. Toen ik hem vroeg hoe de vakantie in te stellen sprak hij de onsterfelijke woorden; ‘Ik heb geen idee, trek de stekker er maar uit, dat doe ik thuis ook……’
Weer zo’n herkenbare frustatie over een gebruiksaanwijzing. Top! Kun je mijn e-mailadres opnemen in je verzendlijst voor je blog?
Normaal begin ik met Beste Bennepen maar het zit me hoog, ik moet het kwijt , ik ben sprakeloos en compleet van koers, mijn hele gezin incluis. Ik ben een man van bakens, ankers en een liefhebber van een duidelijke,vaste koers om als zodanig de levensweg te kunnen bepalen en, niet onbelangrijk, ook te volgen. Er zijn van die duidelijke momenten van ijken van waaruit ik weer verder bouw, zoals daar zijn, de voetbalanalyses van Johan Cruijff, de peilingen van Maurice de Hond en de verkiezingscampagne van Henk Bleeker.
Daar hoorde ook de pennenvruchten van u bij, altijd weer een moment van herkenning en richtinggevend aan mijn bestaan. Tot uw laatste column, over vermeende moeizame handleidingen en meer van dat gepiep over niets waar ik mij terugvind als man van duidelijke woordkeuzes en heldere afspraken over dingen waar mensen wel eens wat van vinden maar gewoon eerlijk zijn toch altijd het langst duurt en dat niet in hele lange zinnen moet of hoeft tot je het niet of half nog maar weet te volgen, toch?
Ik en mijn gezin verslinden hier de ene na de andere handverwijzing zonder ooit in de problemen te geraken. Laatst nog bij de aanschaf via via via tot ons gekomen, de truttelspaak , die nu bij ons achter op de verheldingspons staat af te blinken. Wat zijn wij trots! Het is ons gelukt om zover te komen door gewoon te lezen. De kleine en wat grotere letters trokken ons er doorheen. Ik zal u voorlezen uit de verwijzing zodat er bij u ook eens een helder licht gaat ontwaken! Wat zullen we nu krijgen zeg! Wel, wel wel, met uw mooie aankoop en vele jaren top en hulde voor en met u! Lees rustig maar wel door de hand en tandverwijzing en u zult jaren voorwaarts mars kunnen. Hou de truttelspaak in, dusdanig dat hij van u af kan glijden, en niet half voor de drekflos want daar kan hij niet mee weg. Nadat u weg bent gekomen met deze houding over de halve en/of volle lengte haalt u de spekpal achter de drooizwieper van het wat u zelf in handen heeft, of u doet het niet, dat blijft een keuze welbeschouwd. Het is wijs om de trekzak los te laten of anders zie figuur 1 alswel plaatje 2, denk aan de bovenzijde. Succes!
Nou, meneertje Ben? Daar wordt een mens toch even stil en diep gelukkig van?
Dat je niet technisch bent, wist ik. Maar dat van dat kleedje over je voeten wist ik nog niet. Verder heel herkenbaar, ik kan ook geen wijs worden uit bijsluiters.
Leuke column weer!
Zo herkenbaar weer, dat met die gebruiksaanwijzingen. Ik erger me altijd aan mijn Wim, die weigert er de officiële aanwijzingen bij te halen als er iets niet werkt, en dan maar gewoon in the blind op allerlei knoppen begint te rammen. En dan het gevloek als dat niet blijkt te lukken! Dan hoor je mij zeggen (echt áltijd): ‘Pak dan ook de gebruiksaanwijzing erbij.’
Reden voor frustratie beiderzijds en slechte humeuren. Ik hou mede om die reden niet van dingen die het niet doen, dat begrijp je. Maar uiteindelijk gaat het desbetreffende apparaat of wat het ook is, het altijd weer doen, dat weet ik intussen ook wel weer. Voordeel van ouder worden. Kun je daar niet eens een blogje aan wijden, lijkt me leuk.
Gisteren heb ik een klokthermostaat van Plieger gemonteerd bij mijn vriendin. Fluitje van een cent, binnen 15 minuten was de oude draaithermostaat vervangen door de Plieger Milton. Dan even het inregelen: jaja, de klok instellen lukt nog wel. Maar de rest….. De handleiding is zo onlogisch van opzet en bovendien staan er fouten in. Ik heb zelf al één fout ontdekt. Om een programmanummer in te stellen moet je in plaats van op PRG drukken, tweemaal op PRG drukken! Ja, daar kom je bij toeval achter.
Verder staat er een zin in de Franse taal in. Maar gelukkig staat in de Franse handleiding dezelfde zin in het Nederlands! Maar een goed zelf te kiezen programma instellen lukt me dus echt niet. Drie kwartier bezig geweest, pauze genomen en toen weer een half uurtje proberen. Dat resulteerde erin dat ik eigenlijk alles wilde demonteren en het apparaat weer wilde terugbrengen naar de Praxis. Want ik kom er niet uit met zo’n handleiding.
Als ik een cijfer moet geven van 1 tot 10 dan is het een 1! En let wel: ik ben niet onhandig en of a-technisch en een tekst kan ik heel goed analyseren. Helaas was het zaterdag na 17:00 uur, dus terug gaan ging niet meer. Inmiddels (zondagmiddag) zit ik in een afkoelingsfase en heb ik Plieger ge-e-maild over de perikelen en wacht nu op commentaar.
Nederland kent inmiddels veel keurmerken die de consument wat houvast moeten geven bij hun keuzes. De consumentenorganisaties zouden zich hard moeten maken voor een keurmerk voor goede en dus logische handleidingen!
Ondanks je bericht over de Plieger-thermostaat heb ik hem toch gekocht. Men moet wel eens een uitdaging in het leven aangaan. Dus deze, nou makkelijker kunnen ze hem niet maken. Het is nog net niet de uitleg van het oude elektrospel. Ik was geeneens trots op mezelf. Weer een kans gemist. Hij doet het gewoon, en goed, een echte aanrader.