De diagnose is heftig: mijn kruipruimte is ‘ernstig ziek’. Zwammen hebben de houten vloer aangetast. Een grote ingreep is nodig.
Door de jaren heen zijn al heel wat lapmiddelen verricht: houten balken vervangen, vloerplanken in de menie gezet, ventilatieroosters geplaatst. We willen de vloer isoleren, maar ik stel het uit.
Ik denk aan mensen die een bezoek aan de dokter uitstellen, omdat ze in hun hart bang zijn voor de uitslag. Een spoortje bloed in de ontlasting? Ach, het zal wel een aambei zijn…
Maar dan toch: we gaan isoleren. Een specialist inspecteert de kruipruimte. Ik hoor zijn hamer onheilspellend tegen mijn balken slaan. Als zijn hoofd weer door het kruipluik verschijnt, stijgt mijn onrust. Het zal toch niet..?
Ik denk aan mensen die op de onderzoekstafel liggen. De arts bekijkt met een camera hoe hun lichaam er van binnen uitziet. De arts mompelt wat. Het zal toch niet..?
De uitvoerder – hij heet Menno – kijkt me indringend aan en schudt lichtjes het hoofd. Na een stilte die een eeuwigheid duurt, zegt hij zacht: ‘Het ziet er niet goed uit.’
Kelderzwammen hebben de balken en planken aangetast. De vloer moet vervangen, de zwammen moeten verdelgd. De klus duurt twee weken. Hopelijk vinden ze geen sporen van de agressieve huiszwam. Er zijn gevallen bekend dat de binnenmuur van de spouwmuur moest worden weggehakt om die huiszwam het huis uit te krijgen.
Ik denk aan de arts. Het slechte nieuws. Het ziet er niet goed uit. Kwaadaardige cellen, een ingrijpende operatie is nodig.
De realiteit dringt door: zwammen tasten het fundament van mijn huis aan. Ik wil nu zo snel mogelijk actie. We bespreken een plan van aanpak: een vloer die isoleert, die niet meer kan verrotten, muurinjecties tegen optrekkend vocht, weg met die kwaadaardige zwammen.
Ik denk aan die patiënt. Zieke cellen slaan de grond onder zijn voeten weg. Haal weg die cellen. Actie graag.
Gelukkig, op tijd erbij, in een paar maanden tijd had deze woekeraar zich een weg door mijn huis kunnen vreten.
De no-nonsense-geen-gezwam-ambachtslieden ontdekken tijdens hun werk twee kleine plekjes met huiszwam in de muur. Gelukkig, op tijd erbij, in een paar maanden tijd had deze woekeraar zich een weg door mijn huis kunnen vreten. Menno stelt voor na de klus de werkzaamheden na te bespreken. Tijdens dit ‘nazorggesprek’ overhandigt Menno me een bos bloemen. Op het kaartje staat: ‘Veel woongenot met je nieuwe vloer.’
Een bloemetje voor de patiënt? Een kaartje met: veel leefgenot na je ingrijpende operatie?
We krijgen van de zwammenspecialist tien jaar garantie op het resultaat van hun werk. Ik ben bang dat de arts daar ook niet aan begint.
Ben Tekstschrijver
Wil je weten hoe het saneren van mijn kruipruimte in zijn werk ging? Bekijk hier het filmpje.
Ken jij voorbeelden uit andere sectoren waar we in de zorg nog iets van kunnen leren? Dikke duim als je dit wilt delen.
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.
Hallo Ben,
Weer een hele mooie blog. En wat een fijne service! Daar kunnen we in de zorg inderdaad nog wel eens wat van leren. Behalve de garantie dan. Want op leven kun je geen garanties geven. Behalve dat het eindig is.
Nee inderdaad, die tien jaar garantie zit er in de zorg voorlopig nog even niet in…:)
Wat een geluk dat je dak niet verrot is, dan was je hersenpan gelicht.
De hersenpan is al meer dan zestig jaar oud, maar functioneert nog. Gelukkig. Goed bouwjaar denk ik.
Maar je kunt mensen die zorg nodig hebben, toch niet te lijf gaan met zwambestrijders? Grapje!😁😀
Die mensen zouden dan wel een bloemetje krijgen na hun behandeling. Dat dan weer wel…
Altijd weer leuk om je blog te lezen. De gevarieerdheid aan onderwerpen en de gekozen vormen maken dat ik er altijd weer naar uitkijk.
Dankjewel Wouter, dit motiveert me om op deze voet door te gaan.
Toen ik nog je buurvrouw was, was het vochtprobleem een groot probleem. Bij slecht weer hoorde je het water lopen in de kruipruimte. Kruipruimte die te diep was uitgegraven, hebben we vol laten lopen met zand. Isoleren, ventileren .. het bleef vochtig. Hopelijk is jullie methode nu afdoende. Wat een klantvriendelijk bedrijf heeft de klus geklaard.
Hi Marjon,
Na dertig jaar lapwerk ga ik er nu vanuit dat het probleem definitief opgelost is. Het water kwam maximaal tot 35 centimeter hoogte. Er ligt nu een laag van 60 centimeter schelpen in. Dus het water komt in principe niet meer boven het schelpenniveau. Bovendien hebben de schelpen een hoge isolatiewaarde.
Ook is de muur geïnjecteerd, waardoor een waterkering is ontstaan en optrekkend vocht en schimmels achter de kasten tot het verleden zou moeten behoren.
En de vloer bestaat uit aluminium balken en broodjes. Die kunnen niet verrotten.
Dus….
Ik heb er vertrouwen in.
Ik heb een betonnen vloer en vorig jaar is de kruipruimte geïsoleerd. Uiteraard in het kader van de duurzaamheid, maar ook om in de kamer warme voeten te houden. Helaas ben ik nu zelf aan een opknapbeurt toe. Binnen 6 weken wordt er een nieuwe heup geïnstalleerd. Maar als de zorg dezelfde service verleend als de firma Menno, dan heb ik daar wel een bloemetje voor over. Overigens laat ik mij de preek van de leek, oftewel het verhaal uit de zaal, op 9 februari niet ontgaan.
Hi Hans,
Het Verhaal uit de Zaal kan zich geen betere koster wensen, ook al trekt hij wat met zijn been. Ik hoop dus dat je erbij bent op 9 februari in de Eshof.
Mocht je heup onverhoopt rond 9 februari ‘geïnstalleerd’ worden, dan kun je het verhaal via internet live volgen. Beschouw mijn verhaal dan maar als een soort van ‘e-health’…. 😉
Hoi Ben,
Of de zorg nog iets kan leren van andere sectoren?
De nazorg van de Veenendaalse zwambestrijders was in ieder geval effectief:
jij blij met je boeket,
zij blij met je directe betaling,
jij blij met hun bedankje daarvoor,
zij blij met jouw ‘mond op mond’ reclame.
Als dat geen win-win situatie is….
Daar heeft iedere sector baat bij!
Dat bloemetje voelde heel goed. Zo goed dat ik zoveel vertrouwen had in het bedrijf dat ik meteen betaald heb. Ik had ook kunnen wachten tot het gekraak in mijn vloer opgelost was. Toch klopte mijn gevoel: Menno belde terug op de afgesproken tijd en stuurde een dag later een medewerker die het probleem oploste.
Moraal van het verhaal: vertrouwen in de ander betaalt zich uit. En het zijn de kleine dingen die het doen.
Wat een mooi verhaal en de vergelijking geweldig. Wij wonen op een appartement, gelukkig geen kruipruimte. Maar wel de zorg voor mijn man. Ben blij dat het nog goed gaat, al is het erg moeilijk soms. Maar hij kan toch beter, zolang als het kan, thuiswonen met zijn dagelijkse eigen ritme. Liever dan in een verzorgingshuis wonen en zijn eigen levensstijl opgeven.
Bedankt voor je mooie verhaal.
Ik hoop werkelijk dat er binnenkort zomaar iemand komt om jou een bloemetje te bezorgen. Gewoon omdat je ‘goed werk levert’. Dankzij jou kan je man nog thuis wonen. En heeft hij zijn eigen vertrouwde grond onder de voeten.
Dag Ben,
Een treffend stukje met een hele mooie metafoor. Wat, inderdaad, als de vloer letterlijk onder je vandaan was gevallen? Jouw ‘isolatieman’ heeft je een hele tijdige waarschuwing gegeven … waren we in de gezondheidszorg maar zo pro-actief! Maar dat … is een ander (kosten-)verhaal …
Ps.: zie ik daar in je vernieuwde huiskamer plek voor een platenspeler … ? 😉
Mocht je nog eens de aandrang krijgen, kun je mijn platenspeler altijd nog een tijdje lenen, voor dat authentieke gevoel en geluid van vinyl; niet perfect, maar warm en menselijk, met krassen en tikken die je nu eenmaal oploopt.
Hi Erik,
Toen ik hoorde dat ze in de muur van de open haard in de kruipruimte twee kleine plekjes huiszwam hadden gevonden, zei ik: ‘Gelukkig dat jullie de klus nu doen en niet over een jaar. Wie weet hoe die huiszwam dan had ‘huisgehouden’.
‘Nou, een kwestie van maanden’, zeiden de zwamspecialisten.
Op tijd erbij. Is in de zorg ook vaak belangrijk.
En die platenspeler, tja, daar is geen plek meer voor. Verdrongen door cd’s. Mijn LP’s staan nog altijd op zolder, daar kan ik geen afstand van doen…
Opvallend dat een commercieel bedrijf zijn klanten behandeld op deze manier. Hoor je niet zo vaak.
We leven nu eenmaal in een maatschappij waar het draait om geld. En als het om geld draait komt de menselijke maat vaak in het gedrang. Des te meer bijzonder deze geste van de zwammenverdelgers.
Wat jij zegt is precies mijn motivatie om dit blog te schrijven. Ik was ook verrast door hun vakkennis, aandacht en service.