Bij aankomst op het Griekse eiland Santorini was het hondje me al opgevallen: harige vacht en trouwhartige, beetje droevige ogen. Met een zwiepende staart heet het beest me welkom. Ook mijn eigen Vito doet dat op die manier.
De volgende dag krijgen we uitleg van de hostess van Sunweb, in de receptieruimte van ons hotel in Oia. Ze vertelt dat dagelijks 50 bussen met toeristen naar Oia komen om de wereldberoemde zonsondergang te zien. Dagelijks spuwen cruiseschepen duizenden toeristen op het eiland. Gelokt door sprookjesachtige foto’s op Instagram persen ze zich op hoogtijdagen door de marmeren straatjes van Oia. Massaal maken ze selfies tegen de achtergrond van witgekalkte huisjes met blauwe luikjes, die door de zakkende zon eerst geel, dan blauw, dan dieprood kleuren.
‘Jullie zitten in het voorseizoen, de grote drukte moet nog komen’, zegt de Sunwebdame, als ze onze gezichten ziet betrekken.
Het hondje meldt zich weer. Kwispelend. Het dier hoort bij de inventaris van dit appartementencomplex. Ik verbeeld me dat de hond zich onze ontmoeting van gisteren herinnert. Het beestje nestelt zich onder mijn stoel. Met mijn vingers kroel ik door de vacht, ze blijven haken bij een verdikking. Dat gevoel ken ik maar al te goed bij mijn eigen hond: een teek. Bij Vito is het meestal een hele heisa om die teek met een tekentang weg te halen.
Een teek. Net als mensen kunnen honden hierdoor de ziekte van Lyme oplopen, met gewrichtsontstekingen en andere narigheid. Zouden die Grieken hier wel aandacht voor hebben? Welke plaats neemt een hond eigenlijk in in het leven van een Griek? Ik meen me te herinneren dat ik Griekenland wel eens op nummer één heb zien staan op een lijst van landen die het meest onvriendelijk met dieren omgaan.
Ik wijs met handgebaren en haperende woorden naar het beest, naar de plek waar de teek zit. Ze lacht vriendelijk, maar schudt ook lichtjes het hoofd over zoveel domheid.
Met een belabberd gevoel van timing drukt de hostess ons net op dat moment op het hart om in de hoofdstad Fira geen foto’s te nemen van Grieken die speciaal voor toeristen de hele dag ezels in de brandende hitte steile trappen opjagen. Niet op social media zetten, drukt ze ons op het hart, en zeker niet Sunweb in die foto’s taggen. De reisorganisatie wil niet geassocieerd worden met dierenmishandeling.
Ik weet genoeg, actie is geboden. Ik laat de hostess doorratelen over de vulkaantrip, de warmwaterbronnen en de archeologische bustour. Ik til het beestje op, onttrek me aan de groep en tik de dame van de receptie op de schouder. Wijs met handgebaren en haperende woorden naar het beest, naar de plek waar de teek zit.
Ze lacht vriendelijk, maar schudt ook lichtjes het hoofd over zoveel domheid.
‘It’s a female,’ zegt ze.
De teek blijkt een tepel.
Ben Tekstschrijver
Sommige vakantieverhalen doen het goed aan de borreltafel. Dit was er zo een. Heb jij ‘een sympathiek blundertje’ op voorraad dat je met de lezers van dit blog wilt delen?
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.
😂😂😂😂😂 Geweldig verhaal weer Ben
Dat je nou toch helemaal naar Griekenland moet afreizen om achter een van de basisbegrippen uit de biologie te komen…. Nooit te oud, Ben !!
Men moet reizen om te leren, zei Mark Twain al. Dit was wel een leermomentje…
Hahaha Ben. Ik kan mij nog twee dieren herinneren van Santorini kleine 30 jaar geleden: ezels en muggen. Heel veel muggen.
Ezels en muggen, geen teken?
Hulde Ben, dit gaat over inlevingsvermogen. Al is een hond geen mens, toch raakt het jou blijkbaar.
Een groot mysterie waarom wij ons op zo’n moment verbonden en verantwoordelijk voelen.
Zo had ik het nog niet bekeken, ik beschouwde het voorval vooral als een pijnlijke vergissing. Maar het gaat volgens jou over ‘inlevingsvermogen’, over ‘verbondenheid’ en ‘verantwoordelijk voelen’. Dat is andere koek. Mooi, die houden we erin.
Hilarisch Ben!
Geweldig!
Hihi, wát een leuk verhaal, Ben!! Ennuh, nog een ‘misteek’, reutjes hebben óók tepels, net als mannen 😜
Ik heb me ook aangemeld als vaste lezer voor jouw blogs. Erg leuk. Een 👋 zwaai uit Spanje.
Saskia,
Wat leuk dat je je aanmeldt. Mijn blogs gaan over de grens.
Ik stuur je binnenkort een welkomstmail met enkele eerdere blogs, daarna krijg je elke maand een mail met een link naar de nieuwe aflevering.
Dierenliefde kent geen grenzen Ben!
Heel vaak moet ik me inhouden als ik dierenleed zie….in Zuid-Europa.
In Nederland schaam ik me vooral voor de Chihuahua’s in trendy tasjes, en andere hondjes met uitpuilende oogjes en veel te korte snuitjes. En dan heb ik het nog niet eens over al die horror schuren in onze Nederlandse veeteelt sector.
Maar even nog een vraag over die misteek….zaten er geen negen andere tepels(teken) dan?
Het lijkt wel of met het stijgen der leeftijd ook mijn gevoeligheid voor dierenleed toeneemt. Ik zag in Santorini in de brandende zon een ezel aan een touw, op een kaal stukje gras, zonder water, met een paar manden op zijn rug. Een echte pakezel dus. Werd ik niet vrolijk van.
Op Facebook vandaag in ons dorp een foto van een vermagerd poesje dat bij een verhuizing achtergelaten was.
Man man….
Dus we hebben hetzelfde sentiment.
Wat betreft jouw vraag: ik denk dat ik zo gefocust was op de teek, dat ik steeds weer naar die plek ging. En dacht: eerst deze teek verwijderen met een tekentang, dan onderzoeken of het beestje nog meer teken heeft. Gelukkig is het hondje deze martelgang bespaard gebleven….😉
Dit ruwharig hondje leeft op Santorini vast een redelijk gelukkig en vrij leven naar omstandigheden.
DIt wens ik ook alle Nederlandse dieren toe!
Wat een leuk verhaal. Dank !
Wat leuk dat je reageert. Dankjewel voor het compliment, dit geeft mij de motivatie om lekker door te gaan met het schrijven van dit soort verhalen.
Wat een grappig verhaal weer Ben.
Zelf heb ik met mijn vrijwilligerswerk voor een natuurorganisatie ook best wel eens een teek en dan denk ik nu maar bij mezelf dat ik iets goeds voor de teek doe. Een teek met bloedarmoede is ook best dierenleed 😉
Over grappig gesproken: een teek met bloedarmoede is ook dierenleed… 😂😂😂.
Als je met deze ins’teek’ vrijwilligerswerk doet voor natuurorganisaties, komt het vast en zeker goed!
Ik ben niet erg meelevend met teken, hoor, vorig jaar vier weken antibiotica omdat ik de ziekte van Lyme had, dankzij zo’n beestje… Mijn hele lijf onder de rode vlekken! Gelukkig was ik er op tijd bij.
De ezeltjes op Santorini waren jaren geleden ook al zielig; ik was er ooit met Lieke, die inmiddels weer in Hilversum woont, Ben!
Ik zou me ook niet al te druk maken als een teek naar de internist moet vanwege bloedarmoede. Dan stuur ik liever een beterschapskaartje naar een ezeltje in Santorini. De ziekte van Lyme – zeker in een vergevorderd stadium – is geen pretje. Maar net wat je zegt: gelukkig was je er op tijd bij.
Dank voor je reactie.
Ik ben blij dat jij niet mijn huisarts bent, Ben.
Haha, nee dat lijkt me beter van niet. Voordat je het weet zit ik met een tekentang jouw tepel te verwijderen…
Ben, alweer echt een grappig verhaal en de term ‘misteek’ vind ik een magistrale vondst.
Die fout maak ik ook geregeld, Ben. Ik heb een jonge boxerreu, Bram, met tepels die als twee druppels zwart water lijken op een teek. Inmiddels zie ik het verschil en anders kijk ik de volgende dag of de tepel is ‘gegroeid’.
Overigens kun je op internet een ’tekenhalsband’ bestellen of via de dierenarts tabletten verkrijgen die je eens per twee of drie maanden aan het voer moet toevoegen.
Er zijn in het buitenland, o.a. griekenland maar vooral in het voormalige oostblok, heel veel zwerfhonden. Deze honden hebben vaak ziekten onder de leden. Er zijn in nederland de nodige organisaties die deze honden hiernaartoe halen. Een nobel streven aangezien wij hier heel anders omgaan met deze viervoeters.
Blijf maar lekker lief en naïef, Ben, er is al genoeg hardheid en onverschilligheid ten aanzien van dieren. Ben je intussen al ve- of flexitarier?, dan draag je pas echt je (kleine) steentje bij (sprak de dominee met haar geheven vingertje)
Wat een heerlijk advies: bij twijfel wachten tot de volgende ochtend en kijken of de teek ‘gegroeid’ is. 🥴🐶
Ik ben in ieder geval blij dat ook jij soms moeite hebt om een teek en een tepel uit elkaar te houden. Altijd nuttig, dit lotgenotencontact.
En ook je tweede advies neem ik ter harte: lekker lief en naïef blijven.