De eerste dagen op de camping aan de Noordzeekust zijn bar en boos. Pluvius pleurt zijn hele regenvoorraad in drie dagen naar beneden. Met alles wat hij nog aan wind op de plank heeft liggen er gratis bij. Of dat niet genoeg is, heeft de neerslag ook zijn weerslag op mijn campingbuurman.
Toch, na drie dagen kust een zacht zonnetje ons wakker. Ik eet een croissantje en lees een krantje. De kinderen proberen een potje badminton. Door de wind valt dat niet mee. De buurman aan de overkant slaat het shuttlegestuntel gade en geeft wat goedbedoelde tips. Het is zijn openingsstrategie om een gesprekje te beginnen.
‘Het weer was niet om over naar huis te schrijven, hè?,’ zo trapt hij een deur in die al drie dagen wagenwijd openstaat. ‘Over drie dagen zit onze vakantie er weer op. Het was dit jaar één bak ellende. Slecht weer.’
‘Dat is jammer,’ zeggen wij, ‘want de komende week zijn de weersvoorspellingen goed. Het wordt strandweer.’
De zonnige vooruitzichten hebben geen vat op hem. ‘Eerst zijn we in Brabant geweest, op camping TerSpegelt in Eersel,’ zo vervolgt hij op grijze toon. ‘Zaterdag tijdens de aankomst was het al mis. Het was zwaarbewolkt en we waren nog niet op de camping of het begon te regenen. Zondag was het nat, maandag was het nat, en ook dinsdag zeikte het van de regen, hoewel het toen soms tussendoor nog wel even droog was. Op woensdag kwam daar ook nog eens een forse wind bij. Na een week slecht weer zijn we naar Callantsoog vertrokken. Toen we zondags uit Brabant wegreden, was het even droog, maar op weg naar de Noordzeekust betrok de lucht alweer. En ja hoor, we reden hier de camping op en het regende weer pijpenstelen.’
Uit niets kan ik opmaken dat deze onechte neef van Piet Paulusma zijn weerpraatje langzamerhand gaat afronden.
Hij praat als een miezerige regenbui waar geen eind aan komt. ‘Vorig jaar hebben we het net andersom gedaan,’ gaat hij onverdroten verder. ‘Toen gingen we eerst naar de Noordzeekust en daarna naar Brabant. Eerst was het nog redelijk mooi, maar eigenlijk hadden we ook toen de hele week maar één echte stranddag. En in Brabant hadden we vorig jaar op dinsdag nog wel droog weer, maar was het door de wind toch redelijk koud, en op woensdag was er midden op de dag even zon, maar…’
Uit niets kan ik opmaken dat deze depressieneef van Piet Paulusma zijn weerpraatje langzamerhand gaat afronden. Sterker nog, zijn buienradar schuift nu over de vakantie van een jaar geleden. Hij kan zich nog goed herinneren dat een plotselinge regenbui aan het eind van de eerste donderdag hem en zijn gezin volkomen verraste. Van zinvolle communicatie is allang geen sprake meer. Onder de monotone opsomming van de weersgesteldheid van al zijn vakantiedagen worden mijn ogen zwaarder en zwaarder. De neerslag heeft zijn weerslag. Ik dommel boven mijn krant in slaap.
Mijn vakantie is écht begonnen.
Ben Tekstschrijver
25 juli 2011
Bijna 1000 lezers gingen je voor.
Ben Tekstschrijver blogt ook op Zorgkaart Nederland, Mijnkwaliteitvanleven.nl, Taalvoutjes (Paus op non actief I Pferdreiten), Schrijven Online, D!scura, Nijkerk Nieuws en Aanlegplaats: thuishaven voor blogs vol literair talent en ook op Aanlegplaats: Ben de Graaf, het interview en De vangst van Ben de Graaf.